Monarsi cagdan Anarsiye

Monarşiden Anarşiye
yaşıyorum. Çünkü en sonunda Papanın Mesih karşıtı olduğunu ve tahtının Şeytan’dan
geldiğini biliyorum.”
Ne var ki Roma’nm fermanı etkili olmuştu. Zayıf ve batıl inançlı insanlar, Papanın
buyruğuyla tir tir titrediler. Birçok kişi için canları kaybedilemeyecek kadar değerliydi.
Yoksa reformcunun işlerinin sonu mu geliyordu?
Luther hala korkusuzdu. Mahkumiyet kararının Roma için geçerli olduğunu ilan etti.
Tüm sınıflardan gelen kalabalık bir vatandaş kitlesinin huzurunda papalık bültenini yaktı.
Şöyle konuştu: “Ciddi bir mücadele başlamıştır. Şu ana kadar Papayla sadece oynuyordum.
Bu işe Tanrı’nın adıyla başladım. Ben olmadan, ama O’nun gücüyle bitecektir... Tanrı’nın
beni seçmediğini ve çağırmadığını nereden biliyorlar? Bundan korkmuyorlarsa, beni hor
görerek Tanrı’yı hor görmüş olmuyorlar mı?”
“Tanrı kendisine peygamber olarak asla yüce rahipleri ya da önemli ve üstün kişileri
seçmemiştir. Düşkün ve hor görülen kimseleri, hatta bir çoban olan Amos’u seçmiştir. Her
çağın kutsalları kendi canları uğruna yüce krallara, prenslere, rahiplere ve bilge kişilere
meydan okumak zorunda kalmıştır... Ben bir peygamber olduğumu söylemek istemiyorum.
Ama onların korkmaları gerektiğini söylüyorum. Çünkü ben yalnızım, onlarsa sayıca
kalabalıklar. Tanrı’nın sözünün bende olduğuna, ama onlarda olmadığına eminim.”
Her şeye rağmen Luther’in kiliseden tümüyle ayrılması, kendi içinde korkunç bir
savaştan sonra gerçekleşti. “O kadar çok acı çektim ki! Kutsal Yazıların benim yanımda
olduğunu bilmeme rağmen, tek başıma kalmam ve Papaya karşı durarak onu Mesih karşıtı
ilan edecek olmam, o kadar cesaret gerektiren bir şey ki! Sık sık Katoliklerin ağzındaki
soruyu ben kendime sordum: ‘Yalnız sen mi bilgesin? Herkes yanılmış olabilir mi? Peki ya
sen kendin yanılmış olmayasın? Yanılgıya kapılıp da bu kadar çok insanın sonsuza dek
lanetlenmesine neden olmayasın?’ Mesih bu kuşkulara karşı kusursuz sözüyle yüreğimi
güçlendirene kadar kendimle ve Şeytan’la böyle mücadele edip durdum.”
Reformcunun Roma Kilisesinden tümüyle çıkarıldığını ilan eden yeni bir bülten geldi. Bu
bülten, Luther’in ve onun öğretilerini kabul edenlerin Cennet’ten mahrum kalacağını ilan
ediyordu.
Tanrı’nın gerçeğini kendi çağlarında dile getirmekle görevlen-dirilenlerin hepsi, karşıt
güçlerle mücadele edecektir. Luther’in günlerinde de bu böyleydi, günümüzdeki kilise için
de bu böyledir. Günümüzde gerçek, tıpkı Luther’e karşı çıkan katolikler tarafından olduğu
gibi reddedilmektedir. Bu çağda gerçeği duyuranlar, önceki çağlarda yaşayan
reformculardan daha büyük bir hoşgörüyle karşılanmayacaktır. Gerçek ve yanılgı, Mesih ve
Şeytan arasındaki büyük mücadele, dünya tarihinin sonuna dek sürüp gidecektir. (Bkz.
Yuhanna 15:19,20; Luka 6:26).
54