Monarsi cagdan Anarsiye

Monarşiden Anarşiye
Doğru adamın tanıklığı böylece sona erdi. Onun büyüklüğüne, karakterinin paklığına,
yürek esenliğine ve sevincine herkes tanık olmuştu. Luther dünyayı yenen imanın
üstünlüğüne tanıklık etmişti.
Luther’in ilk cevabı saygılı ve hatta boyun eğen bir yaklaşımla verilmişti. Katolikler bu
gecikmeyi Luther’in dönmek üzere olduğu şeklinde yorumlamışlardı. Charles, keşişin
yorgun yüzüne, sade giysilerine ve konuşmasındaki yalınlığa dikkat çekerek şöyle konuştu:
“Bu adamın konuşmaları beni asla sapkın yapamaz.” Reformcunun cesareti ve kararlılığı
bütün grupları şaşkına çevirmişti. İmparator şöyle devam etti. “Bu keşiş korkusuz bir
yürekle ve sarsılmaz bir cesaretle konuşuyor.”
En çok şaşıran Roma taraftarları oldu. Üstünlüklerini Kutsal Yazılara göre değil,
tehditlerle sürdürmeye çalışıyorlardı. Kurul sözcüsü, “Eğer dönmezsen, İmparator ve
prensler, pişmanlık nedir bilmeyen bir sapkına ne yapacaklarını düşünmek zorunda
kalacaklar” dedi.
Luther sakin bir dille, “Tanrı benim yardımcım olsun, çünkü hiç bir şeyden dönemem.”
Prensler kendi aralarında konuşmaya başlarken Luther dışarı çıkarıldı. Luther’in kararlı
bir şekilde direnmesi, kiliseyi çağlar boyunca etkileyecekti. Ona son bir kez daha dönme
fırsatı tanınmasına karar verildi. Soru tekrarlandı. Öğretilerinden dönecek miydi? “Önceden
verdiğim yanıttan başka bir yanıt vermeyeceğim.”
Papalık önderleri güçlerinin alçakgönüllü bir keşiş tarafından böylesine küçümsenmesini
kendilerine yediremiyorlardı. Luther herkese saygınlığı ve sakinliğiyle konuşmuş, sözlerinin
hırslı ve hatalı çıkmaması için gayret göstermişti. Kendisini unutmuş ve yalnızca
papalardan, krallardan ve imparatorlardan daha üstün olan Kişinin huzurunda bulunduğunu
hissetmişti. Tanrı’nın Ruhu oradaydı, imparatorluk yöneticilerinin yüreklerinde işliyordu.
Birkaç prens, Luther’in yolunun adaletli olduğunu cesaretle ilan ettiler. Başka bir grup da
düşüncelerini o anda açıkça dile getirmese de sonradan Reformun korkusuz destekçileri
oldular.
Vali Frederick, Luther’in konuşmasını derin duygularla dinledi. Doktorun cesaretine ve
öz denetimine sevinç ve kıvançla tanık oldu. Onu savunma konusunda daha kararlı olmayı
düşündü. Papaların, kralların ve rahiplerin bilgeliğinin gerçeğin gücüyle bir hiçe
indirgendiğine tanık olmuştu.
Papalık temsilcisi Luther’in konuşmasının yarattığı etkiyi değerlendirerek elinden gelen
her şeyi kullanmaya ve Reformcunun yıkımını görmeye karar verdi. Diplomatik konuşma
yeteneklerini kullanarak genç imparatora önemsiz bir keşiş için Roma’nın dostluğunu
kurban etmemesini salık verdi.
Luther’in konuşmasının ertesi günü Charles kurula bir konuşma yaparak Katolik inancını
devam ettirmeye ve korumaya kararlı olduğunu dile getirdi. Luther’e ve öğrettiği sapkınlığa
62