1101_PP 13_2014 Internet popr

Pamięć o I wojnie światowej we Francji
przywódcy państw, w tym prezydent USA Barack Obama, królowa Elżbieta II
i kanclerz Angela Merkel. Ostatecznie jednak zaproszenie skierowano do
ministrów obrony.
Przygotowując święto 14 lipca w 2014 r., wzorowano się na obchodach dwusetnej
rocznicy Rewolucji Francuskiej, gdyż wywołały one niemalże powszechny
entuzjazm we Francji. Uroczystości święta 14 lipca w setną rocznicę wybuchu
Wielkiej Wojny miały przebiegać pod znakiem harmonii i pojednania między
narodami oraz patriotyzmu. Parada sztandarów miała wpisać się w symbolikę
pokoju i wdzięczności, szczególnie wobec narodów pochodzących z imperiów
kolonialnych 13 . Patriotyczny charakter uroczystościom miała z kolei zapewnić
„Marsylianka”, a także dwie pieśni poilus. Uważano, by podczas tych uroczystości
nikogo nie urazić. Nie dopuszczono do sytuacji, by narody, które w czasie
wojny walczyły przeciwko sobie, maszerowały obok siebie. Nie obyło się jednak
bez incydentów. Francuski Front Narodowy zaprotestował przeciwko udziałowi
w uroczystościach żołnierzy algierskich. Uznano to za prowokację i wyraz pogardy
dla poległych. Wątpliwości co do udziału algierskich żołnierzy miała też
Krajowa Unia Kombatantów (l’Union nationale des combattants – UNC) 14 .
W piątek 1 sierpnia o godzinie 16.00 na znak upamiętnienia setnej rocznicy
mobilizacji rozdzwoniły się we Francji dzwony. Nawiązano tym do dzwonienia
na trwogę sprzed stu laty, kiedy to dzwony wzywały do obrony kraju 3 mln
rezerwistów, którzy mieli dołączyć do 800 tys. żołnierzy.
Przywołując tradycję z czasów de Gaulle’a i Mitterranda, prezydent Hollande
podczas obchodów setnej rocznicy wybuchu I wojny światowej chciał nawiązać
do francusko-niemieckiego pojednania. 3 sierpnia spotkał się z prezydentem
Joachimem Gauckiem, by wspólnie świętować przyjaźń między obu narodami 15 .
W swoim wystąpieniu wygłoszonym z tej okazji francuski prezydent ponownie
wiele uwagi poświęcił potrzebie świętowania patriotyzmu, chociaż jednocześnie
podkreślił, że nie oznacza to oddalania się od Europy, w której narody się
nie rozmywają i której udało się po wojnie zjednoczyć demokracje. Mówiąc
o stosunkach francusko-niemieckich, Hollande zauważył, że po trzydziestu
latach konfliktów, urazów, masakr i barbarzyństwa oba kraje się pojednały. Obaj
prezydenci wmurowali kamień węgielny pod budowę francusko-niemieckiego
miejsca pamięci o Wielkiej Wojnie w Hartmannswillerkopf (miejsce to zwane
13
W wywiadzie dla gazety „Le Monde” Kader Arifa podkreślił, że „Francja ma problem ze swoją
pamięcią”. Musi ona pamiętać także o tych ludziach z byłych kolonii, którzy dla niej walczyli.
Zwraca też uwagę na to, że potomkowie tych żołnierzy słabo znają tę przeszłość, ,,Le Monde”
23 V 2014.
14
„Le Monde” 12 VII 2014.
15
„Le Monde” 3 VIII 2014.
IZ Policy Papers • 13(I) • www.iz.poznan.pl 57