Kolejnym elementem zamykającym partię wstępu, jest zwrot Do Czytelnika, wktórym nadawca nawiązuje z nim kontakt, ujawnia się jako członek tej samej co odbiorcaspołeczności. By pozyskać jego przychylność i zjednać jego sympatię zwraca się do niego„łaskawy czytelniku” i następnie streszcza wszystkie pięć części dzieła, by ten miał oglądcałości. Wyjaśnia też skąd czerpał źródła a mianowicie: z historii, terminat kościołów,przywilejów, akt ziemskich, grodzkich, metryki ksiąg królewskich i różnych skryptów.Nasze refleksje nad gatunkiem rozpoczynamy od postawienia tezy, że jest to dziełosylwiczne, w którym naczelną zasadą kompozycyjną jest varietas. Już we wstępie bowiemzaznaczono, z jakich źródeł będzie autor czerpał wiadomości. Przeglądając pobieżnie kartyherbarza zauważamy obok przeważającej formy ciągłej, prozatorskiej : listy, epigramaty,fragmenty kronik (Kadłubka, Baszko, Długosza, Miechowity, Kromera), elogia, epitafia,effigies (wizerunki), przywileje, epicedja.Dzieło wydane niespełna siedem lat po Gnieździe cnoty już przy pobieżnej lekturzeróżni się zasadniczo: przede wszystkim zrezygnowano w nim z drzeworytówgenealogicznych i wizerunków władców a pozostawiono jedynie herby, które stanowiąswego rodzaju jego oś konstrukcyjną . Układ herbów, podobnie jak przedstawianychwątków fabularnych, nie jest przypadkowy, podstawową zasadą porządkującą je jestchronologia. Przyjrzyjmy się więc: księga pierwsza, objętościowo najmniejsza, wprzeciwieństwie do pozostałych ksiąg zawiera tylko jeden herb – orła białego „którykrólom tylko a królestwu należy”. Na tle pozostałych ksiąg wyróżnia się również tym, żeopowiada o władcach Polski, począwszy od legendarnego Lecha monarchy roku 550 aż doLudwika Węgierskiego zmarłego w 1384 roku , przyjmuje zatem formę modnego wówczaskatalogu władców, (by przypomnieć Klemensa Janicjusza Vitae Regum Polonorumelegiaco carmino descriptae , zbiory Jana Achacego Kmity, Jana Głuchowskiego).Zbliżona do niej jest księga czwarta „O herbiech ksiażąt i rycerstwa Wielkiego KsięstwaLitewskiego”, przedstawiająca dzieje od 1205 roku do 1587 także trzymająca się porządkuczasowego, opowiadająca dzieje książąt (stąd herb Pogonia) i rycerstwa Litwy . Należyzauważyć, że oprócz herbów zawiera również inny rodzaj przedstawień plastycznych -chorągwie. Paprocki korzystał bowiem m. in. z Banderia Prutenorum Jana Długosza, jakopierwszy ogłosił opis chorągwi krzyżackich, oparty na szesnastowiecznych streszczonych181 Błędy przodków już na dobre pogrzebaneSarmackiego rodu, niech przeczyta potomnośćO mężnych czynach ojców, pragnąc czytaniem naśladowaćNie zniesławiona, lecz mająca naśladować potomność.102
wiadomościach Banderiów Długosza . W księdze czwartej po opisie historii herbu Pogoniaprzedstawił kolejno pięćdziesiąt siedem chorągwi wraz z krótkimi informacjami o nich wjęzyku polskim.O ile u Długosza chorągwie wyobrażone są tak jak wisiały, drzewcami poziomomocowanymi do filarów, na drzeworytach u Paprockiego drzewca stoją pionowo iopatrzone są grotami. 182Układ chronologiczny zachowują też księgi - księga druga (najobszerniejsza)opisująca herby polskie od stworzenia świata do końca szesnastego wieku i trzeciaprzedstawiająca herby przyniesione do Polski z innych państw ( od średniowiecza 996roku do końca szesnastego wieku), w których kolejność prezentowanych herbówwyznaczają daty ich rzekomego nadania lub pojawienia się w Polsce. W ostatniej księdzepiątej, o herbach powiatowych, trudno mówić o pełnej chronologii, gdyż historie herbówniektórych miast nie zawierają żadnych konkretnych dat. O kolejności ich przedstawieniadecyduje raczej ranga samego miasta - i tak najpierw mamy Kraków, potem Poznań. Wsamym opisie, chociażby herbu Krakowa, zgodnie z porządkiem czasowym, rok po rokuprzedstawieni są kolejni znaczni jego mieszkańcy.W całym herbarzu, trzeba zauważyć, nie opisy herbów są najważniejsze. Wmiejscach, gdzie nic nowego w danej kwestii autor nie dostrzegał, odsyła do Gniazdacnoty, ważniejsze są bowiem problemy genealogiczne, zestawienia, opisy rodów się nimipieczętującymi. Te herby, o których znalazł nowe informacje powtarza. I tak dlaporównania o herbie Bełt w Gnieździe cnoty znajdujemy wyłącznie informację, iż „dawnyklejnot w Polsce, a ktoby go używał wiedzieć nie mogę, trzy bełty w czerwonympolu.”(GC,1121) W Herbach rycerstwa polskiego dodatkowo, autor podaje już , że herbprzyniesiono z Moraw i posługują się nim Chochorowscy i Sniechowscy.W Herbachrycerstwa polskiego pojawiają nowe herby : Ajchingier, Biała, Bojcza, Brochowicz,Bzura, Bemardel, Boża wola, Dąb, Drogmier, Krzywda, Kos, Kozieł, Kruczyna, Kizynek,Mora, Murdelio, Przyjaciel, Pnieinia, Połota, Poronia, Pskowczyk, Ratułt,Wieże ,Wierzbna, Saława, Samson, których nie znajdziemy w Gnieździe cnoty i przeciwnie, są itakie herby zawarte w Gnieździe cnoty, których tutaj nie przedstawiono, by wymienić herb:Amadej, Bożezdarz, Czasza, Konstanty, Korony, Modzela, Niemczyk, Prosna, Owada,Sułtan, Srocznik, Szabla, Trzynog, Twardost . Nazwy niektórych herbów różnią się podwzględem fonetycznym lub fleksyjnym i tak w dziele wcześniejszym mamy herb:182 Por. K. Górski: Wstęp. W: J. Długosz: Banderia Prutenorum. Wyd. K. Górski. Warszawa 1958, s.21.103
- Page 1:
Uniwersytet Śląski w KatowicachAg
- Page 4 and 5:
Arystoteles dopełnił typologię r
- Page 6 and 7:
Rozdział IHerb-herbarz-heraldyka.H
- Page 8 and 9:
herbarz polski podobny do tych jaki
- Page 10 and 11:
Śląsku, który pozostawał wówcz
- Page 12 and 13:
Sama heraldyka jako nauka rozwinę
- Page 14 and 15:
2008), Andrzeja Brzeziny Winiarskie
- Page 16 and 17:
Wiktor Hugo nazwał „hieroglifami
- Page 18 and 19:
wierszopisem miernym i mało orygin
- Page 20 and 21:
niektóre gatunki literackie powsze
- Page 22 and 23:
W tym czasie m. in. do wybitnych na
- Page 24 and 25:
publicznych: elekcji, koronacji, in
- Page 26 and 27:
wolę męża, gdyż inaczej ten „
- Page 28 and 29:
przypowieści uciesznych). Owe „p
- Page 30 and 31:
Equanus. To wbrew jego woli kochank
- Page 32 and 33:
Batorego swym złośliwym i jadowit
- Page 34 and 35:
ośmiowersowych strofach. Z nich do
- Page 36 and 37:
Na te różne jej myśli, patrzaj k
- Page 38 and 39:
tereny wschodnie, zwłaszcza jednak
- Page 40 and 41:
Próbę cnót dobrych, wydaną oko
- Page 42 and 43:
właśnie stawianie twórcy w szere
- Page 44 and 45:
„rozmowa”, inaczej określana j
- Page 46 and 47:
Rozdział IIIPanoszaZanim przystąp
- Page 48 and 49:
pisarskie twórca z Głogół się
- Page 50 and 51:
ymowane o przeszciu tatarskim do W
- Page 52 and 53: Poddając refleksji literackość o
- Page 54 and 55: W niektórych miejscach zdradza, i
- Page 56 and 57: w wypowiedziach perswazyjnych, czyt
- Page 58 and 59: umiłowanie do trunków, cielesnych
- Page 60 and 61: znaczny ( wiersz „Piotr Derśniak
- Page 62 and 63: wstecz. Szczególnie zaś biografis
- Page 64 and 65: nigdy aby najmniej nie miewał na p
- Page 66 and 67: Wierz mi lepszy porządek onby spra
- Page 68 and 69: W zakresie elocutio obecne proste n
- Page 70 and 71: Dzieło w sumie liczy czterysta trz
- Page 72 and 73: a ponieważ adresatem wypowiedzi je
- Page 74 and 75: Szlachetni bowiem, to ludzie zacni,
- Page 76 and 77: obfitość ryb i dzikiego zwierza,
- Page 78 and 79: także dokonywał własnych poszuki
- Page 80 and 81: narodzeniem Chrystusa, gdy lud fran
- Page 82 and 83: Wiersze na herby, stemmata spełnia
- Page 84 and 85: Zasadniczy element herbu, zwanego w
- Page 86 and 87: Przyjrzyjmy się zatem historii her
- Page 88 and 89: się czynem, zasłużył się jako
- Page 90 and 91: połączenia w obrębie jednej fabu
- Page 92 and 93: czechowskiego, nakielskiego, rospie
- Page 94 and 95: drugiej kolejności, a na końcu wi
- Page 96 and 97: pitagorejczyków oznaczająca „po
- Page 98 and 99: Rozdział VHerby rycerstwa polskieg
- Page 100 and 101: gardzącego cnotą innych - confide
- Page 104 and 105: Bełtowie tu Bełt, inne nazwy to n
- Page 106 and 107: przykład: „ Nie najduję dalej w
- Page 108 and 109: Opis herbu otwiera odwołanie do dz
- Page 110 and 111: W Herbach rycerstwa polskiego wplat
- Page 112 and 113: syna. Syn ów bardzo często zasłu
- Page 114 and 115: Missus est item a rege Kiszka cum l
- Page 116 and 117: się to z opisania historyków nie
- Page 118 and 119: Bardzo często opisując tu herbown
- Page 120 and 121: znacznie rozwinął Długoszowy sch
- Page 122 and 123: wówczas dzieła o podobnym formaci
- Page 124 and 125: całych rodów. Na jeszcze większ
- Page 126 and 127: BibliografiaPodmiotowaB. Paprocki:
- Page 128 and 129: Heymowski A. : Herby polskie w bruk
- Page 130 and 131: Michałowska T.: Średniowiecze. Wa
- Page 132: Tomczak A.: Jeszcze o „ zapomnian