Bardzo często opisując tu herbownych, zwłaszcza dostojników kościelnych, cytujeKatalog :„Był wzięt z probostwa krakowskiego, dwudziesty ósmy od zaczęcia wiarychrześcijańskiej biskup krakowski, canonicae per viam scrutinii a capitularibusconformiter, secunda Februarii electus 204 , po Bodzęcie z domu Róża, a roku 1367, wAwinii przez Grzegorza jedenastego tego imienia papieża potwierdzon i poświęcon, uktórego sam był, Casimiri Poloniae regis tanque patroni adjustus intercessionibus etconsensu. 205 ”Wersja przedstawiona w Herbach rycerstwa polskiego nie odbiega od kanonuautorstwa Jana Długosza. Z relacji Jana Długosza wynika, że w historycznej bitwie podPłowcami brał udział Florian Szary, z rodu mającego w godle trzy lance i zawołanie„Koźle rogi”. Podczas bitwy został ranny w brzuch włóczniami, dlatego król, nadał munowe zawołanie „Jelita”.W legendzie herbowej przedstawionej w Gnieździe cnoty nie ma mowy o zmianiezawołania z Koźle Rogi na Jelita. Z jednej strony Florian jest prezentowany jako „dziedzicprawy herbu tego”(t.j.Jelita), a więc już herbu w tej postaci istniejącego; z drugiej jednakstrony –Paprocki określa Koźle Rogi jako dotychczasowy herb Floriana. Jednakże wahaniate, jak widać, ustępują w o sześć lat późniejszych Herbach, co jest rezultatem albozdobycia przez autora nowych informacji, albo efektem niejednoznaczności wiersza.Reasumując - przede wszystkim w Herbach klejnot Jelitczyków zaprezentował jakoKoźlarogi, nie Jelita (zobacz tytuł historii),po drugie - dokonał krytyki przekazu Długosza,by wydobyć właściwe jego znaczenie, po trzecie - Paprocki przekazał nam wiadomości natemat gniazda rodowego i rozsiedlenia Jelitczyków.Legendę herbową Jelita oparł na relacji Jana Długosza, który utrwalił ją na kartachswoich Roczników. Fabuła zarysowana przez Długosza jest dość prosta: osadzona jestw realiach historycznych Polski i nie wybiega poza ramy chronologiczne istnienia herbu.Paprocki kontynuuje schemat legendy zaproponowany przez historyka, ale też dokonujew nim niewielkie zmiany poprzez amplifikacje wzbogacające przekaz o nowe szczegółyi niewielkie korekty zmieniające znaczenie przekazu.204 drogą przesłuchania zgodnie z prawem kościelnym przez kapitułę wybrany 2 lutego205 Kazimierza króla Polski oraz swego patrona porękami wsparty118
PodsumowanieHerby rycerstwa polskiego wyróżniają się znaczną rozpiętością. Jest to zasadniczodzieło prozatorskie, jednakże skupiające w sobie wiele innych drobnych form literackich.Miejscami realizuje wyznaczniki gatunkowe typowej kroniki, nawiązuje zwłaszcza dokroniki średniowiecznej. Wskazuje na to: historyczny temat dotyczący przeszłości iczasów współczesnych, przestrzeganie porządku chronologicznego, współistnienieelementów fikcjonalnych obok bytów prawdziwych, rozwinięta funkcja narratorastwarzającego świat przedstawiony, bogata rama wydawnicza z obszernym wstępem i jakna kronikę przystało krótkim, zwięzłym zamknięciem Ad zoilum . W refleksjigenologicznej nie można jednak zapomnieć, co widać już przy pierwszej lekturze dzieła, oistnieniu dominanty kompozycyjnej jaką była varietas, która sprawia, że na dziełopatrzymy jak na swego rodzaju szkatułkę, z której co róż wyłaniają się nowe formy . Coprawda, już chociażby w Kronice wszytkiego świata Marcina Bielskiego współistniejąobok siebie sprzeczne tendencje z jednej strony dotyczące ukazywania prawdyhistorycznej i z drugiej strony ich beletryzacji, funkcjonują obok siebie różne gatunkiliterackie tak, że dzieło ma w pewnym sensie kompozycję hybrydyczną. Dopiero w dzielePaprockiego jednak, owa segmentacja fabuły zasadza się na obecności ikon-herbów, któreporządkują tu całość materiału.Mamy więc do czynienia z dziełem sylwicznym, co potwierdza fakt, że, jakzauważyła Ludwika Szczerbicka - Ślęk „(…)swoistą cechą polskiego średniowiecza (a wdalszych konsekwencjach epickiej tradycji)było dominowanie kronik.(…)W renesansiekronika ustąpiła sylwom, poezję historyczną reprezentować zaczęły „małe formy”(jak np.epinicjon, epicedium). Renesansowi twórcy za wzorcową realizację tego typu twórczościuznali Silvae Stacjusza, odnalezione w początkach, a wydane drukiem u schyłku XVstulecia.” 206 Mamy kompozycję - której zasadą naczelną jest varietas, w którejzrezygnowano z rycin ilustrujących herbownych a wprowadzono jedynie dłuższe listy osóbpieczętujących się danym herbem. Dzieło Paprockiego ma charakterystyczny układ - nierodzinami, lecz rodami herbowymi, w obrębie których omówiono współklejnotników, wkolejności nie alfabetycznej, lecz często według „starożytności” rodu. Innowacja: po razpierwszy na gruncie polskim powstał herbarz, który połączył w jedną całość opisy herbówz historią i genealogią szlachty. Co w efekcie dało oryginalny herbarz. Tym samym206 L. Szczerbicka-Ślęk: W kręgu Klio …, s.5-6.119
- Page 1:
Uniwersytet Śląski w KatowicachAg
- Page 4 and 5:
Arystoteles dopełnił typologię r
- Page 6 and 7:
Rozdział IHerb-herbarz-heraldyka.H
- Page 8 and 9:
herbarz polski podobny do tych jaki
- Page 10 and 11:
Śląsku, który pozostawał wówcz
- Page 12 and 13:
Sama heraldyka jako nauka rozwinę
- Page 14 and 15:
2008), Andrzeja Brzeziny Winiarskie
- Page 16 and 17:
Wiktor Hugo nazwał „hieroglifami
- Page 18 and 19:
wierszopisem miernym i mało orygin
- Page 20 and 21:
niektóre gatunki literackie powsze
- Page 22 and 23:
W tym czasie m. in. do wybitnych na
- Page 24 and 25:
publicznych: elekcji, koronacji, in
- Page 26 and 27:
wolę męża, gdyż inaczej ten „
- Page 28 and 29:
przypowieści uciesznych). Owe „p
- Page 30 and 31:
Equanus. To wbrew jego woli kochank
- Page 32 and 33:
Batorego swym złośliwym i jadowit
- Page 34 and 35:
ośmiowersowych strofach. Z nich do
- Page 36 and 37:
Na te różne jej myśli, patrzaj k
- Page 38 and 39:
tereny wschodnie, zwłaszcza jednak
- Page 40 and 41:
Próbę cnót dobrych, wydaną oko
- Page 42 and 43:
właśnie stawianie twórcy w szere
- Page 44 and 45:
„rozmowa”, inaczej określana j
- Page 46 and 47:
Rozdział IIIPanoszaZanim przystąp
- Page 48 and 49:
pisarskie twórca z Głogół się
- Page 50 and 51:
ymowane o przeszciu tatarskim do W
- Page 52 and 53:
Poddając refleksji literackość o
- Page 54 and 55:
W niektórych miejscach zdradza, i
- Page 56 and 57:
w wypowiedziach perswazyjnych, czyt
- Page 58 and 59:
umiłowanie do trunków, cielesnych
- Page 60 and 61:
znaczny ( wiersz „Piotr Derśniak
- Page 62 and 63:
wstecz. Szczególnie zaś biografis
- Page 64 and 65:
nigdy aby najmniej nie miewał na p
- Page 66 and 67:
Wierz mi lepszy porządek onby spra
- Page 68 and 69: W zakresie elocutio obecne proste n
- Page 70 and 71: Dzieło w sumie liczy czterysta trz
- Page 72 and 73: a ponieważ adresatem wypowiedzi je
- Page 74 and 75: Szlachetni bowiem, to ludzie zacni,
- Page 76 and 77: obfitość ryb i dzikiego zwierza,
- Page 78 and 79: także dokonywał własnych poszuki
- Page 80 and 81: narodzeniem Chrystusa, gdy lud fran
- Page 82 and 83: Wiersze na herby, stemmata spełnia
- Page 84 and 85: Zasadniczy element herbu, zwanego w
- Page 86 and 87: Przyjrzyjmy się zatem historii her
- Page 88 and 89: się czynem, zasłużył się jako
- Page 90 and 91: połączenia w obrębie jednej fabu
- Page 92 and 93: czechowskiego, nakielskiego, rospie
- Page 94 and 95: drugiej kolejności, a na końcu wi
- Page 96 and 97: pitagorejczyków oznaczająca „po
- Page 98 and 99: Rozdział VHerby rycerstwa polskieg
- Page 100 and 101: gardzącego cnotą innych - confide
- Page 102 and 103: Kolejnym elementem zamykającym par
- Page 104 and 105: Bełtowie tu Bełt, inne nazwy to n
- Page 106 and 107: przykład: „ Nie najduję dalej w
- Page 108 and 109: Opis herbu otwiera odwołanie do dz
- Page 110 and 111: W Herbach rycerstwa polskiego wplat
- Page 112 and 113: syna. Syn ów bardzo często zasłu
- Page 114 and 115: Missus est item a rege Kiszka cum l
- Page 116 and 117: się to z opisania historyków nie
- Page 120 and 121: znacznie rozwinął Długoszowy sch
- Page 122 and 123: wówczas dzieła o podobnym formaci
- Page 124 and 125: całych rodów. Na jeszcze większ
- Page 126 and 127: BibliografiaPodmiotowaB. Paprocki:
- Page 128 and 129: Heymowski A. : Herby polskie w bruk
- Page 130 and 131: Michałowska T.: Średniowiecze. Wa
- Page 132: Tomczak A.: Jeszcze o „ zapomnian