obfitość ryb i dzikiego zwierza, tamże rozbił swe namioty. A pragnąc tam zbudowaćpierwsze mieszkanie, aby zapewnić schronienia sobie i swoim rzekł „Zbudujmy gniazdo!”stąd i owa miejscowość aż do dzisiaj zwie się Gniezno, to jest „budowaniegniazda”. 152 Czech również jest legendarną postacią, uważaną za protoplastę Czechów,który przyprowadził naród czeski do jego nowej ojczyzny. Po raz pierwszy jako Bohem,który z jednym plemieniem słowiańskim przybył do kraju Bohemia, został wymieniony wczeskiej Kronice Kosmasa, żyjącego na przełomie XII-XIII wieku- autora ChroniciBoëmorum, opisującej dzieje i narodu i państwa czeskiego od czasów bajecznych aż do1125. Widoczny jest tu pewien model historiografii narodowej, o początek narodubowiem, jego lechickość i sarmackość toczone były spory między Marcinem Bielskim aMarcinem Kromerem, autorowi Gniazda cnoty bliższe były jednak poglądy MarcinaKromera.Dalej następuje wyliczenie królów bajecznych z ich portretami i wierszamipolskimi na ich cześć: Wizimir, Dwanaście książąt palatynów albo wojewodów, Krak,Lech, Wanda, Dwanaście Książąt palatynów albo wojewodów, Przemysł, Leszek II,Leszek III, Popiel, Popiel II, Piast, Ziemowit, Leszek IV, Ziemomysł.Wiadomości o dziejach i genealogii różnych rodzin polskich, przeplatane sąwizerunkami tych królów, za których panowania, owe rody się pojawiły. Nie ma więc jakto było w Panoszy wyraźnego podziału, oddzielnego wyodrębnienia części poświęconejopisowi szlachty wybranych ziem , a na końcu odrębnej części poświęconej władcomPolski. Tutaj zachowując chronologię, pisarz wychodzi od najstarszych legendarnychwładców aż do panowania króla Stefana Batorego, przy czym w każdej odpowiedniejcząstce, poświęconej krótkiej opowieści o władcy, w której nie brakuje wierszy impoświęconym, przerywa swą opowieść, by wymienić nazwiska, a czasem pochodzenieherbów szlacheckich pochodzących z tego okresu. Owo przypisanie herbów panowaniuktóregoś z władców stanowi rodzaj historycznego dowartościowania. Dzieje panowaniaposzczególnych władców zostały potraktowane dosyć pobieżnie, gdyż autorowi niechodziło o stworzenie kroniki. Przedstawione wydarzenia ukazane zostały nie zperspektywy państwa i dynastii, ale z punktu widzenia pojedynczych rodów, dlategonajwięcej miejsca zajęły relacje o herbach i uzupełniające je wiadomości genealogiczne,wplecione w chronologię dziejów ogólnych. Dla przykładu po wierszu na herb na cześćMieszka, syna Ziemomysława, obranego na monarchę Polski, jak autor podaje, w 962152 Kronika Wielkopolska. Oprac. K. Abgarowicz, Warszawa 1965, s.2.76
oku, na stronie czternastej, następuje wprowadzenie: „Tu się poczynają historie herbówsławnego Rycerstwa Polskiego, i niektórych dawność i wejście do Polski z różnychpaństw: pod którymi zaraz najdziesz domy co przedniejsze którzy ich używają. A naprzódTopór, klejnot dawny Polski, który dla jego dawności nazywają Starza, ten ma być biały wczerwonym polu”[k.15p] to jeden z pierwszych omówionych herbów, herb Topór, podktórym umieszczony został typowy wiersz na herb, zaznaczony tytułem jako „stemmata”pisany trzynastozgłoskowcem, liczący osiem wersów. Wiersz ten właściwie wymieniatylko zalety osób pieczętujących się tym herbem, które za swoje zasługi t. j. możność,zacność, mądrość, zostały obdarowane przez króla tym herbem. Dopiero w oddzielnymwierszu na herb zatytułowanym „ A tu masz historia o początku tego klejnotu krótceopisana” przedstawione jest pochodzenie herbu. Elementem zamykającym opowieśćo przodkach szlachty herbu Topór, jest zestawienie osób wraz z ich wizerunkami ,należących do tego herbu, co stanowi pewną nowość. Paprocki dokonuje zestawieńikonograficznych owych rodów, zazwyczaj ich wymienianie rozpoczyna sformułowaniemtypu : „A tu obacz zacność i rozrodzenie tych …”, „Domy insze zacne w różnychwojewództwach, które mają początek od tych…”, czy jak w przypadku herbu Topór:„Obaczże wielką zacność i rozrodzenie tych Toporów…”, po czym nad każdymwizerunkiem szlacheckim umieszcza krótką informację zawierającą imię, nazwiskoszlachcica, ewentualnie ziemię skąd pochodzi i urząd jaki piastuje. Niektóre nazwiskaopatruje przymiotami, najczęstszym epitetem jest tu słowo „zacny” i „starodawny”,czasem wymienia ,iż są to ludzie „uczeni i mężni”, wtrąca pojedyncze daty na przykładdatę śmierci. Sporadycznie niektóre osoby mają dodatkowe opisy, o Janie Piszczyckimherbu Prawdzic czytamy, iż „mąż zacny i siły wielki, który podkowy łamał, postronkidrutowe targał”. W przypadku herbu Topór wymienia w sumie 35 osób pieczętujących siętym herbem, wraz z ich wizerunkami. Wśród nich znajdują się ludzie zajmujący różnestanowiska i godności. Jest i senator, i gubernator, hrabia, wojewoda, biskup, dominująmężczyźni, ale sporadycznie zostają wymienione także niewiasty.W całym zbiorze, trzeba zauważyć, pisarz umieszcza około sto osiemdziesiąt osiemherbów szlacheckich. Dużą część zaczerpnął oczywiście z dzieł Jana Długosza, któryw swoich Klejnotach królestwa i rycerstwa polskiego zawarł razem sto trzydzieścidziewięć herbów, w tym osiemnaście herbów ziemskich, cztery kapituł i pozostałe stosiedemnaście herbów rycerstwa. W pozostałych dziełach, a zwłaszcza w Liberbeneficiorum Długosz podaje jeszcze dwadzieścia dziewięć herbów rycerstwa, co w sumiedaje liczbę stu sześćdziesięciu ośmiu herbów u samego Długosza. Paprocki zatem, sam77
- Page 1:
Uniwersytet Śląski w KatowicachAg
- Page 4 and 5:
Arystoteles dopełnił typologię r
- Page 6 and 7:
Rozdział IHerb-herbarz-heraldyka.H
- Page 8 and 9:
herbarz polski podobny do tych jaki
- Page 10 and 11:
Śląsku, który pozostawał wówcz
- Page 12 and 13:
Sama heraldyka jako nauka rozwinę
- Page 14 and 15:
2008), Andrzeja Brzeziny Winiarskie
- Page 16 and 17:
Wiktor Hugo nazwał „hieroglifami
- Page 18 and 19:
wierszopisem miernym i mało orygin
- Page 20 and 21:
niektóre gatunki literackie powsze
- Page 22 and 23:
W tym czasie m. in. do wybitnych na
- Page 24 and 25:
publicznych: elekcji, koronacji, in
- Page 26 and 27: wolę męża, gdyż inaczej ten „
- Page 28 and 29: przypowieści uciesznych). Owe „p
- Page 30 and 31: Equanus. To wbrew jego woli kochank
- Page 32 and 33: Batorego swym złośliwym i jadowit
- Page 34 and 35: ośmiowersowych strofach. Z nich do
- Page 36 and 37: Na te różne jej myśli, patrzaj k
- Page 38 and 39: tereny wschodnie, zwłaszcza jednak
- Page 40 and 41: Próbę cnót dobrych, wydaną oko
- Page 42 and 43: właśnie stawianie twórcy w szere
- Page 44 and 45: „rozmowa”, inaczej określana j
- Page 46 and 47: Rozdział IIIPanoszaZanim przystąp
- Page 48 and 49: pisarskie twórca z Głogół się
- Page 50 and 51: ymowane o przeszciu tatarskim do W
- Page 52 and 53: Poddając refleksji literackość o
- Page 54 and 55: W niektórych miejscach zdradza, i
- Page 56 and 57: w wypowiedziach perswazyjnych, czyt
- Page 58 and 59: umiłowanie do trunków, cielesnych
- Page 60 and 61: znaczny ( wiersz „Piotr Derśniak
- Page 62 and 63: wstecz. Szczególnie zaś biografis
- Page 64 and 65: nigdy aby najmniej nie miewał na p
- Page 66 and 67: Wierz mi lepszy porządek onby spra
- Page 68 and 69: W zakresie elocutio obecne proste n
- Page 70 and 71: Dzieło w sumie liczy czterysta trz
- Page 72 and 73: a ponieważ adresatem wypowiedzi je
- Page 74 and 75: Szlachetni bowiem, to ludzie zacni,
- Page 78 and 79: także dokonywał własnych poszuki
- Page 80 and 81: narodzeniem Chrystusa, gdy lud fran
- Page 82 and 83: Wiersze na herby, stemmata spełnia
- Page 84 and 85: Zasadniczy element herbu, zwanego w
- Page 86 and 87: Przyjrzyjmy się zatem historii her
- Page 88 and 89: się czynem, zasłużył się jako
- Page 90 and 91: połączenia w obrębie jednej fabu
- Page 92 and 93: czechowskiego, nakielskiego, rospie
- Page 94 and 95: drugiej kolejności, a na końcu wi
- Page 96 and 97: pitagorejczyków oznaczająca „po
- Page 98 and 99: Rozdział VHerby rycerstwa polskieg
- Page 100 and 101: gardzącego cnotą innych - confide
- Page 102 and 103: Kolejnym elementem zamykającym par
- Page 104 and 105: Bełtowie tu Bełt, inne nazwy to n
- Page 106 and 107: przykład: „ Nie najduję dalej w
- Page 108 and 109: Opis herbu otwiera odwołanie do dz
- Page 110 and 111: W Herbach rycerstwa polskiego wplat
- Page 112 and 113: syna. Syn ów bardzo często zasłu
- Page 114 and 115: Missus est item a rege Kiszka cum l
- Page 116 and 117: się to z opisania historyków nie
- Page 118 and 119: Bardzo często opisując tu herbown
- Page 120 and 121: znacznie rozwinął Długoszowy sch
- Page 122 and 123: wówczas dzieła o podobnym formaci
- Page 124 and 125: całych rodów. Na jeszcze większ
- Page 126 and 127:
BibliografiaPodmiotowaB. Paprocki:
- Page 128 and 129:
Heymowski A. : Herby polskie w bruk
- Page 130 and 131:
Michałowska T.: Średniowiecze. Wa
- Page 132:
Tomczak A.: Jeszcze o „ zapomnian