Agnieszka Tułowiecka HERBARZE I QUASI-HERBARZE. WOKÓŁ ...

strategii itd. nie mówi wcale”. 92 Sytuuje się jednak w kręgu utworów parenetycznych (obokdzieła Goślickiego O najlepszym senatorze, Heidensteina opisującego dobrego kanclerza,Warszewickiego posła), propagując nowy model – rycerza - dzielnego wodza. Dalejwymienić należy Testament starca jednego również z 1578 roku, który jest przekłademwierszem, z łacińskiego autora piętnastowiecznego Filipa Beroalda pt. Quaestio quis interscortatorem, aleatorem et ebriosum sit pessimus, wydanego również w Pradze w 1601roku pod tytułem: Kšaft, jenž był od jednoho starce učiněn, który wyraża ostatnią wolępodeszłego w latach ojca, który u schyłku swej drogi życiowej dzieli swój majątekpomiędzy trzech nikczemnych synów - pijaka, rozpustnika i lubiącego kasterstwo.W 1578 roku także, jak podaje Nowy Korbut, napisał wiersz Krótki a prawdziwyopis wjechania do Wołoch Iwana wojewody, którego Podkową zową, który nie dotrwał dodnia dzisiejszego, ale jak tytuł wskazuje, można domniemywać, iż także był to utwórokolicznościowy.W latach siedemdziesiątych, Paprocki zajmował się głównie przekładami.Z różnych autorów parenetycznych, m.in. z włoskiej przeróbki dzieła Guevary, wydanejrazem z pracą Cerioli w Wenecji w 1560 r. 93 przełożył na język polski dzieło, Król 94 ,wydane w Krakowie w 1578 w drukarni M. Garwolczyka, dedykowane AndrzejowiTęczyńskiemu i Hiszpana Fadrique Furius Ceriola dzieło Senator również w tej samejdrukarni ale rok później w 1579 roku, które poświęcił Paprocki pięciu braciomZborowskim, w przedmowie przedstawianych jako wzory wszelkich cnót .Innym tłumaczeniem Paprockiego jest Historia barzo piękna i żałosna o Equanusiekrólu skockim, którego wszyscy obywatele krajów onych zwali sprawiedliwością, któryjedyną córkę swą mając, nie lutował ją potym na okrutną a srogą śmierć osądzić wydanaw 1578 roku u S. Szarffenberga, oparta na włoskiej, z 1521 roku Lelio Manfrediegoprzeróbce noweli hiszpańskiej Juana de Floresa, Historia de Grisel y Mirabella z roku ok.1495. Przekład ten, jak zaznaczył w tytule autor, z języka włoskiego, dedykował ErazmowiTłokińskiemu Czeczotce, rajcy krakowskiemu na kolędę 1577 roku. Jest to historia „barzopiękna i smutna zarazem”, a zatem czytelnik już po samej treści tytułu wie, czego może sięspodziewać. Tematem jest nieszczęśliwa miłość bohaterów - Izabelli i Aurelego, która niema szans na spełnienie, bo na przeszkodzie stoi ojciec Izabelli - tytułowy król Szkocji -92 Por. S. Tarnowski: Studia do historii literatury polskiej. T.2. Kraków 1886, s. 39-42.93 Takie stanowisko odnośnie źródeł przekładu przyjmuje Krystyna Niklewiczówna: Hiszpańsko-polskiezwiązki literackie. W: Słownik literatury staropolskiej …, s.310. Inaczej źródła przekładu przedstawia KarolEstreicher, czy NowyKorbut.94 Prawdopodobnie egzemplarz się nie zachował. Wymieniem go za Bibliografią Karola Estreichera. T.24.Kraków 1912, s.67.29