Agnieszka Tułowiecka HERBARZE I QUASI-HERBARZE. WOKÓŁ ...

także dokonywał własnych poszukiwań i ustaleń herbów, których liczbę zwiększył w tymprzypadku o dwadzieścia.W tym celu odbywał liczne podróże po kraju, przetrząsał archiwa klasztorne ,zamkowe, katedralne, przeglądał metryki i napisy kościelne, badał nagrobki, akta grodzkiei miejskie.W swoim dziele Paprocki opisuje nie tylko stan szlachecki, znajdujemy w nimtakże opisy herbów plebejuszy, czego przykładem są chociażby herby: Larysa (dwalemiesze żelazne w białym polu) nadany kmieciowi, Cholewa (dwie klamry żelazne, mieczmiędzy nimi w polu czerwonym)-cieśli, Nowina (ucho kotłowe, miecz otłuczony)-kotlarzowi, Habdank (biały w czerwonym polu)-szewcowi. Autor korzystał z tradycji , jaksam w wielu miejscach przyznawał, czerpał z dzieł kronikarzy: Jana Długosza, MarcinaKromera, Macieja z Miechowa, Marcina Bielskiego, w wielu miejscach nawet odsyłałczytelnika do lektury kronik, bo nie chciał nużyć go nadmiernym opisywaniem:Iż wiele Kronikarzow pisze o tym rózneJa cie długim pisaniem nie chce bawić próżno(…)[k.168l]Korzystał z tradycji, ale i wprowadzał elementy nowe, co widać chociażby wprzypadku herbu Habdank, gdzie pojawiają się informacje nie występujące u Długosza, jakpojedynek bohatera legendy Dębno z rycerzem Habdankiem. Już w Rocznikach Długoszapod rokiem 1109 i 1331, nieco obszerniej wypowiedział się kronikarz o zawołaniu herbuHabdank, które miało być pamiątką poselstwa do cesarza niemieckiego, jakie w imieniuBolesława Krzywoustego odbył wojewoda Skarbek. Długosz nie stworzył jednakdodatkowych dygresji heraldycznych, trzymając się ściśle historycznego wykładu.W opisie owych rodów szlacheckich Paprocki, nie pomija i tych zhańbionychniecnymi występkami, zresztą jak sam już we wstępie wyznał:Są i cechy co nimi znaczono niecnotęCo dziś sobie potomstwo liczy za sromotęLecz poczciwie żywiącym jak mniemam nie wadziCudza wina żadnego nigdy nie szkaradzi.[k.3p]Jego zdaniem przytoczenie czynów niegodziwych szlachcica ma służyć zaprzestrogę innym, nie upiększa więc faktów, nie tai zdarzeń haniebnych, ale przekazujeprawdę, by tym samym pokazać prawdziwe oblicze szlachty. Należy wspomnieć, że w78