królestwo szatana oraz zapowiedź gniewu bożego - Stop Syjonizmowi

korzyÊç. Rzecz jasna, ˝e zrobiliÊmy wszystko, co by∏o w naszej mocy, a˝eby ten kran nie móg∏ byçzakr´cony, by zatrzymaç bieg zdarzeƒ.Oto dlaczego sà wÊród was waÊnie, które sà niezwykle katastroficzne i straszne, które tylko diabe∏ móg∏wymyÊliç.Jego zaufani mówili: “Byç mo˝e, ma on arterioskleroz´, lub coÊ w tym rodzaju, i dlatego nie jest dobrzeÊwiadomy tego, co mówi”.Ci zaufani mówili jeden do drugiego: Ostatecznie nie trzeba tego ujawniaç. Rzeczy tak daleko si´posun´∏y, ˝e wszystko zesz∏o z drogi i tak poplàta∏o, ˝e nie sposób wyjàç nogi z buta” (*)./*/ Kluczem do tajemnicy jest tutaj: “Gdy˝ dni te, to dni odp∏aty, aby si´ wype∏ni∏o wszystko, co jestnapisane” (¸uk. 21: 22). A co jest napisane w Pismach, zaznaczy∏ Êw. Pawe∏: “Albowiem moc tajemnanieprawoÊci ju˝ dzia∏a” (Do Tesaloniczan 2, 7) – mianowicie w KoÊciele.E: W imi´ …B: Potem przyszed∏ Pawe∏ VI, inteligentny i utalentowany. Ale czy móg∏ on przyhamowaç to, co jegopoprzednik wprawi∏ w ruch, czy móg∏ to cofnàç” Nie wiedzia∏ on o tym, co rzek∏ na ∏o˝u Êmierci Jan XXIII.Póêniej dowiedzia∏ si´ o tym, lecz by∏o za póêno. W ka˝dym razie nie zajà∏ si´ nale˝ycie tym ku swojemuw∏asnemu nieszcz´Êciu. Poczyni∏ on nawet niektóre kroki, które zwi´kszy∏y jeszcze nieszcz´Êcie.Jego pontyfikat trwa∏ bez ma∏a czternaÊcie lat i owe czternaÊcie lat by∏o dla niego zawodem irozczarowaniem. Zorjentowa∏ si´ wszak˝e bardzo szybko, co wniós∏ Sobór, destrukcyjny z natury, by∏ojednak za póêno. Up∏ynà∏ d∏ugi czas – wiele lat – gdy zrozumia∏ poniewczasie b∏´dy, które pope∏ni∏, aleby∏o za póêno. Teraz zaÊ kroczy on strasznà drogà; jak inne demony wczeÊniej ode mnie musia∏y o tympowiedzieç, i nie mo˝e on ju˝ nic wi´cej zdzia∏aç w chaotycznej sytuacji tego czasu.Ludzie zawsze mówià: To jest Duch Âwi´ty, to niezawodnie musi pochodziç od Ducha Âwi´tego /*/.Kiedy, na przyk∏ad. fa∏szywy Papie˝ przyjmuje dyplomatów i wszelkiego rodzaju polityków, tak jak musi´ podoba i jak to dogadza kardyna∏om, wtedy Êwiat, lub przynajmniej ci którzy ufajà Papie˝owi,powiadajà znów: To z natchnienia Ducha Âwi´tego. Wi´kszoÊç ludzi jednakowo˝ nie zdaje sobie z tegosprawy, ˝e Duch Âwi´ty nie ma z tym nic wspólnego. Ale nie chcemy o tym mówiç.E: Nie chcecie o tym mówiç” Czy nie powiedzieliÊcie wszystkiego, Belzebubie, co mieliÊcie dopowiedzenia” Czy Duch Âwi´ty kierowa∏ Soborem, czy nie”B: Z poczàtku Duch Âwi´ty kierowa∏ Soborem przez pewien czas, lecz w owym okresie nie zawsze (**)./*/ By rozeznaç si´ w tych wszystkich rzeczach, o tyle o ile jest to mo˝liwe, poleca si´ przeczytaç ksi´˝k´Wielebnego Fr. Ralfa Wiltgena, dyrektora niezale˝mego oÊrodka prasowego w Rzymie, która opisuje ca∏ySobór: “Le Rhin se jette dans le Tibre – Le Concile Inconnu” (Ren wpada do Tybru – Sobór Nieznany).Francuskie wydanie tej ksià˝ki ukaza∏o si´ w roku 1973; angielski orygina∏, który posiada nawetimprimatur, by∏ opublikowany ju˝ w roku 1967.Anomalie tekstów soborowych dopuÊci∏y, ˝e zdrada wdar∏a si´ do KoÊcio∏a, odkàd mianowicie zacz´tosi´ pos∏ugiwaç tymi tekstami. A czego nie zrobili wrogowie, tego dokonali naiwni (Pamflet “Le Pouvoirocculte a l assaut de l Eglise”, opublikowany w roku 1975).a(. By∏oby dla nas bardzo zdumiewiajàcym, gdyby teksty zatwierdzone przerz Ojców Soboru by∏ydzie∏em Ducha Âwi´tego. PisaliÊmy na poczàtku 1975 r. (dwa i pó∏ roku przed rzeczonym i objawieniami):“Gdy prawnik zabierze si´ uwa˝nie do przejrzenia tekstu Konstytucji o Âwi´tej Liturgii, natenczasznajduje (wykrywa) w niej brak Êcis∏oÊci oraz sprzecznoÊci, tak i˝ s∏usznie i automatycznie musi stawiaçpytania, by wyszukaç (wyÊledziç), co mo˝e byç przyczynà tych˝e anomali”. I dlatego wywnioskowaliÊmyskutkiem tych poczynaƒ istnienie koÊcielnej konspiracji (kardyna∏ów, zdrajców i nielojalnch prze∏o˝onychw samym ∏onie Soboru,).b). Ale nie znaczy to zupe∏nie, i˝ Duch Âwi´ty nie by∏ tam, chocia˝by nie dla jakiejÊ innej przyczyny,jak tylko ta, ˝e Bóg jest wsz´dzie obecny przes Swà wszechobecnoÊç. Lecz zamiast graç pozytywnà iwewn´trznie inspirujàcà rol´ (w ÊciÊle biblijnym sensie), jaka zawsze powinna byç Jego udzia∏em, musia∏On zadowoliç si´, respektujàc wolnoÊç ludzkiej woli, zewn´trznà rolà obroƒcy przed pope∏nianiem zbytpowa˝nych b∏´dów.149