Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ไรมีเฮ ผมยกมือไหว้พี่หมอ เขาก็รับพร้อมกับยิ้มใจดีมาให้ผมเหมือนเคย<br />
“สั่งอะไรไปรึยัง หน้าอย่างกับช้างตกมัน”<br />
ผมหันไปแขวะคนด้านข้าง มันก็ยิ่งทำหน้ายุ่งเข้าไปใหญ่<br />
“สั่งแล้ว ใครช้างตกมันกันอ้ะ ผมออกจะผอมเพรียว”<br />
“หึๆ เหรอ”<br />
เสียงเข้มพูดออกมาอย่างกวนๆ พี่หมอก็ถูกไอ้แสบมันโวยวายกลับ<br />
ไปตามเดิม ความจริงเห็นแบบนี้เรียนโคตรจะเก่ง สอบเข้ามาในคณะได้เป็น<br />
อันดับหนึ่งเชียวนะครับ กินเหล้าก็เก่ง...เด็กสมัยนี้ผมตามไม่ทันแล้วนะ<br />
“แล้วชามไปเที่ยวสนุกรึเปล่า”<br />
พี่หมอถามผมอย่างใจดีแต่เสียงเล็กๆ ด้านข้างกลับพูดแทรกขึ้นมา<br />
อย่างน้อยใจ<br />
“คงสนุกหรอกถ้าไม่มีผมไปด้วย ผมล่ะน้อยใจ โดนพี่รหัสเมิน”<br />
“ใครเมินมึง กูเปล่านะเว้ย มึงแหละหายหัว”<br />
ผมอดจะเหวอไม่ได้ก็มันพูดซะตรงจุด ผมก็เมินมันจริงๆ มัวแต่<br />
สนใจเสี่ยน้อยเขา...พูดโยนความผิดให้น้องเฉยเลยครับ คึๆ<br />
“หึๆ ก็ผมต้องไปเดตนี่นา~”<br />
แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่รู้ตัวว่าโดนผมโบ้ยใส่ เลยตามนำ้ำผมไป ผม<br />
หัวเราะขำกับมันก่อนจะวกกลับมาเรื่องเที่ยวผมเหมือนเดิม<br />
“ไปเที่ยวที่นั่นนะ โคตรสวยเลยจะบอกให้ ว่างๆ เราไปด้วยกันนะ<br />
ครับพี่หมอ แล้วมึงด้วยไอ้แสบ”<br />
“สวยจริงอะ อยากมีเวลาว่างจริงๆ เล้ย”<br />
ไอ้แสบพูดออกมาอย่างกระเง้ากระงอดเป็นตุ๊ดเชียว น้อยใจเรื่อง<br />
เรียนตัวเองว่างั้น<br />
102 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language