Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ข้างๆ ผมก็ไอ้ฟิก ไอ้พัดมันนั่งข้างไอ้ปอน มันเองก็มองมาทางผมที่มองไอ้<br />
ปอนอยู่ จนผมเริ่มรู้สึกถึงลางไม่ดีเมื่อไอ้ปอนมันสะบัดผมยาวๆ ของตัวเอง<br />
ไปด้านหลังพร้อมเชิดหน้าสวยๆ ของมันใส่ผม<br />
“พัดเพื่อนรัก...คืนนี้เจอกันที่เดิมนะ มีเรื่องจะเมาท์อ่า~”<br />
“เหรอ โอเค”<br />
ผมแทบจะทรุดลงไปตรงนั้นเมื่อไอ้ที่เดิมของพวกมันก็คือผับ! สถานที่<br />
ที่ผมไม่เคยย่างกรายเข้าไปใกล้ มันมองแบบผู้เหนือกว่ามาก ผมไม่อยาก<br />
ให้ใครรู้จริงๆ ยิ่งไอ้พัดด้วยแล้ว มันน่าอายจะตายไปที่ไปทำกิริยาแบบนั้น<br />
แต่อะไรก็ไม่เจ็บปวดเท่าเพื่อนเสี่ยน้อยรู้ แล้วถ้าเขาเอาไปบอกเสี่ยน้อยผม<br />
จะอยู่ยังไง<br />
“ปอนเพื่อนรักอยากกินอะไรก็บอกนะ”<br />
ผมพูดบอกมันพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตรสุดๆ ไอ้ปอนมันหัวเราะ<br />
คิกคักใหญ่เลยก่อนจะส่ายหน้าไปมา<br />
“งั้น เหล้าซักกลมนะ คืนนี้”<br />
ผมมองหน้ามันอย่างเคียดแค้น มึงจะเอากูไปที่นั่นให้ได้ใช่มั้ย จน<br />
ไอ้พัดเริ่มสงสัยแต่ผมไม่เปิดโอกาส เรื่องนี้รู้น้อยยิ่งดี! ผมรีบดึงไอ้ปอนไป<br />
ซื้อข้าวทันที มันเองก็ไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งเราทานข้าวเสร็จไอ้ฟิกถึงได้<br />
ชวนขึ้นเรียน<br />
ผมกลับหออย่างคนหมดอาลัยตายอยาก ไม่รู้ล่ะ ผมจะร้องไห้จริงๆ<br />
นะถ้าเสี่ยน้อยเขารู้ ไม่เคยรู้สึกอับอายเท่านี้มาก่อนเลยสักครั้ง<br />
วันนี้ก็ได้โหนรถเมล์เหมือนเดิม แอบระแวงไอ้เด็กช่างกลด้วย ถ้าเจอ<br />
มันต้องอัดผมเละแน่ๆ รอให้ผมได้เสี่ยน้อยเป็นแฟนก่อนเถอะ หึๆ แค่คิด<br />
ก็อดจะทำหน้าเยิ้มไม่ได้อะครับ ผมรีบเก็บอาการทันทีที ่คุณป้าที่นั่งเบาะที่<br />
EYEY.<br />
27
Change language