Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ผมร้องอุทานออกมา นำ้ำตาเล็ดเลยครับ โคตรระบม<br />
“เกิดมากูยังไม่เคยเห็นเฮียกูอารมณ์เสียทุกวันขนาดนี้มาก่อน คนใน<br />
บ้านแทบจะไม่มีใครเข้าหน้าเฮียติด ถ้าไม่ใช่เพราะเฮียชวนไปเมา กูคงไม่รู้<br />
ว่าใครมันทำ!”<br />
ใจผมกระตุกวูบทันทีก่อนจะสะอึกนำ้ำลายตัวเองแบบพูดอะไรไม่ออก<br />
ร่างสูงจับหัวผมเขย่าจนผมพยายามมุดหน้าหนี สีหน้ามันแค้นผมหนักจน<br />
ผมเริ่มจะกลัวมันขึ้นมาจริงๆ จู่ๆ นำ้ำตาก็คลอเต็มเบ้าซะงั้น<br />
เอี๊ยดดด!<br />
ผมรีบผลักไอ้เด็กช่างมันให้พ้นทางก่อนจะรีบลงป้ายทางเข้าหอของ<br />
ตัวเอง ไม่งั้นผมคงถูกมันยำตีนแน่ๆ ครับ ผมมองไอ้เด็กช่างที่โผล่หน้าออก<br />
มาทางหน้าต่างชี้หน้าผมอย่างคาดโทษจนผมต้องรีบหันกลับเข้าซอยหอตัว<br />
เอง<br />
ที่มันพูดจะใช่เรื่องจริงรึเปล่า แต่ขนาดที่ทำมันแค้นผมหนักแบบนี ้<br />
คงจะเป็นเรื่องจริง...เสี่ยน้อยเขาคลั่งกับเรื่องของผมด้วย...ผมควรจะดีใจใช่<br />
มั้ย แต่ทำไมผมถึงไม่ยิ้มล่ะ...<br />
“ไอ้บ้าเอ๊ย”<br />
ผมสบถด่าตัวเอง ไอ้ชามงี่เง่า ไอ้คนชอบคิดไปเอง ทำอะไรก็ชอบ<br />
มารู้สึกผิดทีหลังตลอดเลย ฮือ...นี่ผมทำถูกรึเปล่า...ผมทำถูกแล้วใช่มั้ย<br />
“มัวไปอ่อยคนอื่นอยู่รึไง”<br />
ผมชะงักเท้าทันทีเมื่อเสียงเข้มคุ้นหูพูดขึ้น ผมมองร่างสูงที่ยืนพิงรถ<br />
สปอร์ตสุดหรูของตัวเองอยู่ ผมนึกว่าจะไม่ได้เจอเขาแล้วนะครับ แอบดีใจ<br />
อยู่ลึกๆ แต่ตอนนี้ขอหลีกก่อน ผมกลัว! เสี่ยน้อยมองหน้าผมนิ่งๆ ดูท่า<br />
อารมณ์คงจะกลับมาคงที่ ไม่ก็ร้อนจนเดือดปุดๆ อยู่ข้ างในพร้อมที่จะระเบิด<br />
EYEY.<br />
155
Change language