Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ตรึม!”<br />
“เออๆ กูเห็นด้วย”<br />
ไอ้พัดกับไอ้ปอนพูดออกมาอีกนับไม่ถ้วน ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องด่า<br />
ผมสอนผมอย่างเดียว<br />
“เรื่องแบบนี้เข้ากันได้ดีเชียวนะมึง”<br />
ผมอดจะเบ้ปากหมั่นไส้พวกมันไม่ได้ แต่คงไม่เห็นหรอกเพราะผม<br />
ใส่หน้ากากอนามัยอยู่ พวกมันสองคนสะบัดหน้าเชิดๆ ใส่ผมก่อนจะแสยะ<br />
ยิ้มนางมารร้ายออกมา<br />
“เดี๋ยวกูไปหาเสี่ยเขาก่อน พวกมึงนั่งรอเนี่ยแหละ”<br />
ผมพูดเสียงเบาก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้<br />
“อีชามแบบนี้มันจะดีเหรอวะ กูเห็นมึงทำหน้าเศร้าทุกวัน ไม่เห็นจะ<br />
มีความสุขเหี้ยไรเลย”<br />
ไอ้ปอนพูดออกมาอย่างสุดจะทน แต่คำพูดมันเหมือนเอาหอกมาจี้<br />
ใจดำผมไม่มีผิด ผมมองมันที่จ้องจะดุจะขัดแต่ผม<br />
“เออน่า กูมีความสุขอยู่แล้วไม่ต้องห่วง”<br />
ผมพูดติดตลกออกไปไม่ให้มันเครียดแต่พวกมันกลับเครียดยิ่งกว่า<br />
เดิมซะงั้น ผมมองพวกมันอย่างขอโทษก่อนจะเดินไปหาเสี่ยน้อย จะว่าไป<br />
หาก็ไม่ถูก เรียกว่าไปแอบมองจะดีกว่า...<br />
ที่บอกว่าผมดูเศร้า ไม่จริงหรอก แค่มองผมก็มีความสุขแล้ว ถ้าถาม<br />
ว่าไม่ล้มเลิกเหรอ เคยคิดครับแต่ผมคิดว่าผมคงชอบเสี่ยเขามากกว่าที่ตัว<br />
เองคิด มันไม่ใช่แค่เรื่องสนุกเหมือนตอนแรกๆ แต่ตอนนี้ผมทั้งรักทั้งหลง<br />
ยิ่งนานวันผมก็ยิ่งอยากเข้าไปหาแต่ก็กลัวโดนไล่ออกมา ความรู้สึกผมยิ่ง<br />
ชัดเจน ยิ่งกลัวที่จะเจอคำพูดพวกนั้น...<br />
EYEY.<br />
51
Change language