Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
แล้ว!<br />
เอี๊ยดๆ...ตุบๆๆ<br />
ตุบ!<br />
เอี๊ยดดด!<br />
“อ๊ากกก!!!”<br />
“กรี๊ดดด!”<br />
หัวใจผมเต้นระทึกก่อนจะเปลี่ยนเป็นตื่นตกใจ ผมร้องสุดเสียงทันที<br />
ที่การแย่งลูกเริ่มเหมือนจะออกนอกสนามแต่ความเร็วของทั้งคู่ทำให้เสี่ยน้อย<br />
วิ่งเลยมาที่ผม เด็กนั่นหลบทันแต่เสี่ยก็ไม่ได้บอล ร่างสูงที่ลดความเร็วลง<br />
ไม่ทันวิ่งเข้ามาจะชนกระแทกเข้ากับตัวผม ผมได้แต่หลับตาปี๋เพราะร่างสูง<br />
ใหญ่ถ้าทับมามีหวังผมกระอักเลือดแน่ๆ ครับ<br />
หมับ!<br />
ผมรับรู้แรงกอดรัดจากร่างสูงของเสี่ยน้อยทันที กลิ่นเหงื่ออ่อนๆ<br />
จากตัวเขาทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นในใจ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตามอง เสียงรอบ<br />
ข้างเงียบสนิท ผมตั้งสติได้ก็รู้เลยว่าเมื่อกี้ตัวเองไม่ได้ล้มลงแต่เป็นร่างสูงที่<br />
รวบตัวผมไปกอดแล้วเบรกเท้าทัน<br />
“เป็นอะไรรึเปล่า แฮ่กๆ”<br />
มือหนาลูบหน้าลูบตาผมพร้อมกับถามออกมาอย่างร้อนรน ผมส่าย<br />
หน้าไปมาทันที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อร่างสูงรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้อีกครั้งก่อน<br />
จะยกแขนบอกขอเวลานอก แฟนคลับเสี่ยต่างส่งเสียงฮือฮาดังลั่นโรงยิม แต่<br />
เสี่ยไม่สนใจโอบไหล่ผมเดินเร็วๆ ไปนั่งข้างสนามทันที ตอนนี้ทั้งตกใจแถม<br />
ดีใจจนมันสับสนปนเปไปหมด พี่พิ้งค์เองก็ดูจะตกใจไม่แพ้ผมเช่นกัน ร่าง<br />
สูงกดไหล่ผมให้นั่งลงข้างๆ เขา มือหนายกขึ้นลูบหน้าตัวเองพร้อมรับ<br />
134 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language