Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
เข้าไปในร้าน เราเลือกที ่นั ่งกันริมด้านในสุด บรรยากาศดีครับดูเหมือนฝน<br />
จะตกด้วย<br />
“มีเรียนบ่ายรึเปล่า”<br />
ผมพยักหน้าตอบเสี่ยน้อยไปก่อนจะสั่งอาหารที่อยากทาน ไม่มอง<br />
หน้าร่างสูงเลยสักนิดเพราะผมยังเคืองอยู่ ถึงตอนนั้นจะผ่านมาแล้วและเสี่ย<br />
เขาก็ไม่ผิด แต่ผมก็อดจะน้อยใจไม่ได้อยู่ดี มีใครที่ไหนจะทนได้ที่เห็นคนที่<br />
ชอบมีอะไรกับคนอื่น<br />
“มึงจะเก็บมาคิดทำไม มันผ่านมาแล้วนะ”<br />
เสียงเข้มพูดพร้อมกับถอนหายใจหนักๆ ผมยู่ปากน้อยๆ ก่อนจะ<br />
มองอีกคนอย่างตัดพ้อ<br />
“พี่ก็รู้ว่าผมชอบ ตอนนั้นน่าจะเข้ามาปลอบใจผมนะ”<br />
“ทำไมกูต้องทำแบบนั้นด้วย”<br />
ร่างสูงพูดพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นมองผมอย่างสงสัย ผมหน้างอเข้าไป<br />
อีกเมื่ออีกคนพูดเหมือนไม่สนใจผม<br />
“เอ้า! พูดแบบนี้พี่ไม่แคร์ผมเลยงั้นดิ”<br />
“อย่ามางี่เง่า”<br />
เสียงเข้มกดตำ่ำจนทำให้ผมชะงักไปนิด เผลอเยอะอีกแล้วกู!<br />
“อะ...ขอโทษครับ”<br />
ผมพูดบอกออกไปพร้อมกับยิ้มแหยๆ ถึงในใจจะรู้สึกอยากร้องไห้ก็<br />
เถอะ ไอ้ความรู้สึกที่ว่าตัวเองไม่มีฐานะมันกลับคืนมาอีกแล้ว...เสี่ยน้อยถอน<br />
หายใจออกมาพร้อมกับยกมือลูบหน้าตัวเองอย่างคนจนมุม<br />
“กูหมายถึงตอนนั้น...ทำไมกูต้องทำแบบนั้นด้วย เพราะกูยังไม่ได้<br />
คิดอะไร แต่มันไม่ใช่กับตอนนี้”<br />
124 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language