Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ถึงเขาจะไม่มองหน้าผม แต่เชื่อเถอะ พรุ่งนี้ต้องจำหน้าผมได้แน่ๆ<br />
“เป็นไงมึง!”<br />
ผมสะดุ้งทันทีที่จู่ๆ เสียงเล็กแหลมของไอ้ปอนก็ดังจากข้างหลัง ผม<br />
หันไปมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจกับประโยคเมื ่อกี้ แต่หน้าผมก็ยังแดงไม่<br />
หายก่อนจะรีบปรับสีหน้าเมื่อไอ้ปอนมันมองผมยิ้มๆ มันคงไม่เห็นผมเมื่อกี้<br />
ใช่มั้ย<br />
“หึๆ ชอบเขาเข้าแล้วล่ะสิ~”<br />
“อะไรของมึง ชอบใคร”<br />
ผมมองซ้ายมองขวาทันที ไอ้ปอนมันก็หันหน้าตามจนผมต้องหยุด<br />
หัน เล่นอะไรปัญญาอ่อนจริงๆ ครับ<br />
“ก็เสี่ยน้อยไง!”<br />
“ใครวะนั่น กูไม่รู้จัก!”<br />
“ก็คนที่เดินผ่านมึงเมื่อกี้แหละ!”<br />
ผมตาโตทันทีก่อนจะเผลอยิ้มออกมา โอ๊ยยย นี่แค่ชื่อผมก็แทบอยาก<br />
จะเป็นเด็กเสี่ยแล้วครับ เดี๋ยวๆ นี่มันไม่ใช่ตัวตนผมซะหน่อย ผมกระแอม<br />
ไอปรับสีหน้าก่อนจะมองมันเชิดๆ...เมื่อกี้แค่หลุดนิดหน่อย...<br />
“แล้วยังไง กูไม่ได้ชอบเขาซะหน่อย”<br />
เสียงเบาไปมั้ยครับกู...<br />
“หวา เสียดายจัง กูอุตส่าห์วางแผนให้มึงมาที่นี่เพื่อเจอกับเขาเลย<br />
นะ แล้วก็กะจะบอกประวัติเขาซะหน่อย~”<br />
ผมหันไปชี้หน้าสวยๆ ของมันทันที มันหลอกผม ไม่รู้รึไงว่าผม<br />
เหนื่อยแค่ไหนที่วันนี้มีแต่เรื่องซวยๆ แต่มันจะเก่งเกินไปแล้ว ถึงขนาด<br />
วางแผนยัดผู้ชายให้เพื่อนเนี่ย<br />
20 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language