Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
อย่างล้อเลียนก่อนผมจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นสุดแขน โอ๊ยยย!!!<br />
“มีความสุขเว้ยยยยย!!!” ผมร้องตะโกนออกมาอย่างไม่อายใครจน<br />
ไอ้พัดรีบดึงแขนผมให้นั่งลงเหมือนเดิม<br />
“แหม ตอนกลับมาจากเที่ยวกับเขากูนึกว่าจะตายห่าซะแล้วนะ ดู<br />
ตอนนี้ดิ”<br />
ไอ้ปอนพูดล้อผมใหญ่จนผมทำหน้าปริ่มๆ ตอบมันแทน ผมเล่าให้<br />
เพื่อนฟังทุกอย่าง แรกๆ มันก็ไม่เชื่อผมหรอก แต่เมื่อกี้ที่เสียน้อยโทรมา<br />
บอกจะพาผมไปทานข้าวเที่ยงด้วย พวกมันถึงเชื่อ แต่ก็มิวายขัดขาผมหา<br />
ว่าเสี่ยเขาแค่ชอบยังไม่ได้รัก อีกอย่างแฟนคลับเขาก็เยอะ ไม่รู้ว่าจะโดนดัก<br />
ตบเมื่อไหร่...แต่ผมไม่สนใจหรอก ยังไงซะผมก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ถ้าลอง<br />
ให้ได้รักใครสักคนแล้ว พวกคุณจะรู้ว่าไม่ว่าจะเจออะไรก็ไม่กลัวทั้งนั้น...<br />
ไม่นานรถหรูคุ้นตาก็ขับเข้ามาจอดเทียบหน้าตึกคณะที่ผมนั่งอยู่ บาง<br />
คนก็หยุดมองเพราะรู้ว่าเป็นรถเสี่ยน้อย ผมรีบเก็บของทันทีก่อนลาเพื่อนแต่<br />
กลับโดนพวกมันด่ากลับมา ผมเปิดประตูรถด้านฝั่งข้างคนขับก่อนจะถอด<br />
กระเป๋าออกจากตัวเพื่อเข้าไปนั่ง<br />
“เดี๋ยว!”<br />
หืม...ผมหันกลับไปตามเสียงแหลมเล็กของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอรีบ<br />
เดินเข้ามาทางผม ผมหรี่ตามองก่อนจะร้องอ๋อในใจทันที เพราะผู้หญิงตรง<br />
หน้าผมคือคนที่เสี่ยน้อยเคยมีอะไรกันในวันนั้นที่ผับในห้องนำ้ำ เธอดูจะแตก<br />
ต่างไปนิดคงเพราะไม่ได้แต่งอะไรมาก สายตาที่มองมาทางผมนั้นไม่เป็น<br />
มิตรเลยสักนิด<br />
“ทราฟคะ!”<br />
หญิงสาวเดินเข้ามาผลักผมออกไปก่อนจะก้มลงมองเข้าไปในรถ<br />
122 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language