Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ไอเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปมองทางอื่นอย่างเนียนๆ<br />
“อืม คราวนี้จะปล่อยไปแล้วกัน ขอโทษ”<br />
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเบาๆ ผมหันขวับไปมองหน้าคมทันที แต่<br />
ดูเหมือนอีกคนจะไม่โกรธแล้ว คงจะตลกผมมากกว่า<br />
“ไม่เป็นไร”<br />
ร่างสูงพูดออกมาอย่างติดตลก ผมหน้ายุ่งไปนิดก่อนจะขอตัวไป<br />
เรียน พลัสก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ<br />
กึก!<br />
ผมชะงักเท้าที่กำลังก้าวออกมาได้เพียงแค่สามก้าวเท่านั้นก่อนจะตัว<br />
ชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้าทันที ร่างสูงของเสี่ยน้อยที่กำลังเดินลงจากรถที่จอด<br />
ไว้ไม่ไกลจากผมนักกำลังทำหน้ายักษ์ถมึงทึงเข้ามาหาผม ผมรีบหันซ้ายหัน<br />
ขวากะจะวิ่ง เดี๋ยว! แล้วผมจะวิ่งทำไม!...คิดๆ ดู ถ้าเสี่ยเขาเห็นที่ผมคุย<br />
กับพลัสเมื่อกี้แล้วหึงผม เดี๋ยว...คงไม่ใช่ อาจจะไม่เห็นแต่กำลังตามหาผม<br />
อยู่! ผมพ่นลมหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหันหลังไปมองพลัส ร่างสูง<br />
ยังไม่ขยับไปไหนมองไปทางเสี่ยน้อยนิ่งๆ...เอ๊ะ เดี๋ยวสิ ผมคิดว่าน่าจะทำ<br />
อะไรๆ ให้มันง่ายขึ้นดีกว่า คึๆ<br />
หมับ!<br />
“เมื่อกี้ว่ายังไงนะครับ จะพาชามไปทานข้าวเช้าที่ไหนนะ”<br />
“ฮะ?”<br />
พลัสพูดเสียงหลงทันทีที่ผมเดินเข้าไปคว้าหมับเข้าที่แขนหนาก่อน<br />
จะพ่นคำพูดที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือขนาดนั้น ผมเองก็เลี่ยนเหอะ<br />
นี่ถ้าเป็นเสี่ยน้อยจะฟินมากๆ ผมยิ้มหวานให้พลัส ร่างสูงดูจะชะงักไปนิด<br />
ก่อนจะมองเลยไปที่เสี่ยน้อยที่หยุดเดินแล้วมองหน้าผมอย่างดุดันจนผม<br />
EYEY.<br />
149
Change language