Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ใจไม่ได้เมื่อเป็นพี่หมอที่โทรเข้ามา ผมกดรับสายทันที<br />
“ครับ”<br />
“ไงเรา ไปเที่ยวไม่บอกพี่เลยนะ”<br />
“ขอโทษครับ พอดีมันกะทันหันอะ”<br />
อยู่ๆ ก็รู้สึกผิดขึ้นมาเต็มอก ผมมันพวกแคร์ความรู้สึกคนสำคัญซะ<br />
ด้วยจนเผลอทำเสียงอ่อยๆ ไป แถมยังนอยด์เรื่องเสี่ยอีก อารมณ์เลยเศร้า<br />
นิดเศร้าหน่อย<br />
“อย่าทำเสียงแบบนั้น พี่แค่ล้อเล่น”<br />
“แล้วพี่หมอมีอะไรรึเปล่าครับ”<br />
“นี่เรายังไม่รู้เหรอ น้องรหัสเราตามหาตัวเราซะทั่วเลยนะ”<br />
“เฮ้ย!!! อ๊ากกก ผมลืมมม!”<br />
“รีบๆ กลับมาล่ะ น้องเขาอยากเจอเราแล้วมากวนพี่ทุกวัน”<br />
“ฮื้อ ผมขอโทษด้วยนะครับ งั้นถ้าผมกลับไป เราเจอกันหน่อยได้<br />
มั้ย”<br />
“ได้สิ แล้วกลับวันไหนครับ”<br />
“วันนี้ครับ”<br />
“อ้าว รีบจัง งั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่นัดหลานรหัสไปด้วย”<br />
“ขอบคุณนะครับ ให้พี่ดูแลเด็กดื้อซะนานเลย ผมลืมน้องมันไปซะ<br />
สนิท”<br />
ผมขอโทษพี่หมอออกมาจากใจก่อนสายจะถูกตัดไป ผมกดส่ง<br />
ข้อความหาไอ้น้องรหัสสุดแสบของผมเอง ผมเพิ่งจะขึ้นปีสองเอง น้องรหัส<br />
เพิ่งจะรู้จักกันแถมยังไม่เคยเลี้ยงอะไรมันอีก ป่านนี้ไปป่วนพี่หมอจนพี่เขา<br />
แทบไม่มีเวลาทำอะไรแน่ๆ ถึงขนาดโทรมาหาผมเองแบบนี้<br />
98 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language