Tunwalai 001-2-readtest

“เออๆ กูยอม”
“แม่ง ผมจะไปชอบคนอื่นแล้ว!”
ผมพูดอย่างสุดจะทนกับอาการบ้าๆ ของเขา แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อ
เสียงเข้มตะคอกใส่หน้าผมทันทีที่ผมพูดประโยคนั้น
“ไม่ได้!”
“จะชอบ! ก็พี่ไม่ได้ชอบผม จะมาทำเป็นสนใจทำไมฮะ!”
ผมเองก็ไม่ยอมเช่นกัน ถึงในใจกลัวว่าจะโดนต่อยอยู่ก็เถอะที่ดันไป
ตะคอกใส่หน้าเสี่ยเขาปาวๆ แบบนี้ แต่ผมก็คนนะเว้ย โกรธเป็น เจ็บเป็น
ต่อยคนเป็นเหมือนกัน หัวใจก็ดันไปสั่นไหวกับคำพูดจากร่างสูงอีก
“ไหนบอกว่าชอบกูยังงั้นรักกูยังงี้ไง ตอแหลรึไง”
“เออ ผมตอแหล!”
“SHIT!”
คำสบถดังลั่นรถทันที ผมเองก็กลัว แต่ปากมันไปไวก่อน
“เลวแม่ง! อุ๊บ! อื้อออ!”
เสียงผมขาดหายทันที แต่ที่ต้องอึ ้งแดกเพราะริมฝีปากหนาจากคน
ตรงหน้าก้มลงมากดจูบปิดปากผม ก่อนจะขบเม้มแรงๆ จนผมเจ็บจี๊ด แต่
ก็ถอนออกไปอย่างรวดเร็ว หน้าผมร้อนฉ่าจนสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงจน
ปวดหนึบ ทั้งตื่นเต้นทั้งเสียใจปะปนกันไปหมด เสียงเข้มพูดติดตลกขึ้นมา
ทันทีจนผมจะตายกับความรู้สึกของตัวเอง
“หึๆ ปากเก่ง”
ผมเบ้ปากปล่อยโฮออกมาทันที ร่างสูงดูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผม
ร้องไห้หนักขนาดนี้
“ทำแบบนี้ทำไม...ผมเจ็บนะเว้ย! ฮึก...ฮือ”
116 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย