Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
พี่วิลรีบถามผมขึ้นมาทันที<br />
“ผมจะไปตามเสี่ยน้อย!”<br />
ผมพูดออกมาติดจะหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งลงไปชั้นล่างไม่<br />
ฟังคำพูดของพวกเฮียๆ เขาที่ร้องห้าม พอลงมาก็ต้องเจอฝูงคนที่ไม่น้อยลง<br />
เลย! ผมมองหาร่างสูงไปทั่วแต่ก็ไม่เจอ<br />
หมับ!<br />
“อ๊ากกก!”<br />
“กูเอง!”<br />
ผมร้องตะโกนตกใจแข่งกับเสียงเพลงก่อนจะหันไปด้านหลังที่มีมือ<br />
ปริศนามาจับที่ไหล่ แล้วถอนหายใจโล่งอกนิดๆ เพราะเป็นเพื่อนรักหัก<br />
เหลี่ยมโหดของผมเอง<br />
“ไอ้ปอน! มึงหายไปไหนมา!”<br />
ผมรีบถามไอ้ปอนอย่างร้อนรน<br />
“เดี๋ยวๆ กูน่าจะถามมึงมากกว่าว่ามึงหายไปไหนมา!”<br />
“กูก็ไปหาเสี่ยน้อยน่ะสิ!”<br />
พอผมพูดแค่นั้นไอ้ปอนก็ตาโตทันทีก่อนจะรีบดึงแขนผมไปที่โต๊ะที่<br />
เรานั่งอยู่พร้อมกับขยับเข้ามานั่งชิดผมจนแทบจะเกยขึ้นมานั่งตักแล้วครับ<br />
กลิ่นเหล้านี่หึ่งเชียว ผมยกมือมาปิดจมูกตัวเอง มันก็ฟาดมือเรียวบนแขน<br />
ผมทันที<br />
“สัด กูเจ็บนะ”<br />
“ดี! แล้วมึงต้องเล่าให้กูฟังให้หมด! ว่าเกิดอะไรขึ้น”<br />
มันทำหน้าอยากรู้อยากเห็นจนออกนอกหน้า ผมกระตุกยิ้มนิดๆ<br />
ก่อนจะต่อรองมันก่อน<br />
38 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language