Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
แต่ถึงอย่างนั้นร่างผมก็ถูกกระชากขึ้นรถทันที จะด่าก็ด่าไม่ออก ก้อนสะอื้น<br />
แม่งมาจุกที่คอหอยอีก<br />
เสี่ยน้อยออกรถทันทีก่อนจะขับเร็วตามอารมณ์เขาตอนนี้ ผมแทบ<br />
จะคาดเข็มขัดไม่ทัน ไม่มองหน้าเขาเลย ทั ้งรถตกอยู่ในความเงียบพร้อม<br />
กับความสับสนในใจผม เจ็บเฉยๆ คงไม่พอ เจ็บเหี้ยๆ เลยอาการนี้<br />
“พี่จะพาผมไปไหน”<br />
ผมตัดสินใจถามออกไปเพราะรถค่อนข้างที่จะขับมาไกลแต่ไม่มี<br />
วี่แววว่าอีกคนจะจอดหรือพาแวะไหน<br />
“กูไม่รู้”<br />
อ้าว...ผมหันไปมองหน้าเสี่ยน้อยทันทีก่อนจะหลุดเหวอออกมานิด<br />
หน่อย แต่เสี่ยเขาก็ยังทำหน้านิ่งๆ ตามเดิม<br />
“งั้นให้ผมลงตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวผมนั่งแท็กซี่กลับ”<br />
“อืม”<br />
รถเลี้ยวจอดเข้าข้างทางทันทีทำให้ผมใจหายไม่น้อย ก่อนจะเปิด<br />
ประตูลงแต่ก็เปิดไม่ได้เพราะมันล็อกไว้ ผมกำลังจะปลดล็อกเองแต่เสียง<br />
เข้มก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน<br />
“กูไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ...”<br />
เสียงเข้มพูดออกมาเบาๆ ผมหันไปมองหน้าร่างสูงที่ยกมือขึ้นปิด<br />
หน้าตัวเองอย่างคนคิดหนัก<br />
“พี่เป็นอะไรรึเปล่าครับ”<br />
ผมถามออกไปอย่างเป็นห่วงจากใจจริง จนไม่กล้าที่จะเอาความ<br />
น้อยใจของตัวเองเข้ามาเกี่ยว ดูท่าเสี่ยเขาจะมีเรื่องให้คิดมากอยู่แล้ว นี่ผม<br />
แคร์เขาขนาดนี้เลยเหรอ...<br />
EYEY.<br />
113
Change language