Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
หายใจหนักๆ จากคนตรงหน้า ก่อนที่ร่างผมจะปลิวว่อนตามแรงที่ถูก<br />
กระชากให้ออกจากมุมนี้ตรงไปที่โต๊ะที่เพื่อนๆ เขานั่งอยู่<br />
“อ้าว! น้องชาม~”<br />
พี่พิ้งค์ทักผมคนแรกพร้อมกับยิ้มให้อย่างน่ารัก ผมยิ้มเจื่อนๆ ไปให้<br />
ไอ้อชิก็มองมาทางผมอย่างหัวเสียทันที ส่วนพี่เฟสเขาก็นั่งมองนิ่งๆ ไม่ได้<br />
พูดอะไร แต่คนที่ลากผมอยู่นี่สิ! เขาจะรู้ตัวมั้ยว่าผมกำลังตื่นเต้นที่ถูกจับ<br />
ข้อมือด้วยมือที่ผมเฝ้าฝันว่าอยากจะจับมานานแค่ไหน<br />
พรึ่บ!<br />
ก้นผมกระแทกกับม้านั่งอย่างแรงก่อนจะเม้มปากเข้าหากันนิดๆ<br />
ด้วยความเขินเมื่อร่างสูงที่ดึงผมมานั่งด้วยนั่งลงข้างผม<br />
“เห...หายไปไหนมาอะเรา แล้วเนี่ยดูสิหน้าตาโทรมมากเลย”<br />
“เอ่อ ผมเรียนหนักน่ะครับ”<br />
ผมตอบพี่พิ้งค์ไป เธอก็ทำหน้าเป็นห่วงผมมา<br />
“ไม่สบายด้วยรึเปล่าเนี่ย”<br />
ผมรีบส่ายหน้าทันทีก่อนที่จะถูกพี่พิ้งค์ถามมาอีกยกใหญ่ แต่ร่างสูง<br />
ที่นั่งอยู่ข้างผมกลับไม่ได้พูดหรือถามอะไรผมสักอย่าง แล้วจะลากผมมา<br />
ทำไม! แถมยังไม่ปล่อยมือออกจากแขนผมอีก ไอ้เราก็กินกำไรไม่ยอมบิด<br />
ออกซะด้วย...<br />
“ชาม...น้องชามรึเปล่าครับ”<br />
ผมหันไปตามเสียงเรียกชื่อตัวเอง ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างออกมาถึงอีก<br />
ฝ่ายจะไม่เห็นก็เถอะ ใบหน้าอบอุ่นกับนำ้ำเสียงอบอุ่นแบบนั้นจะเป็นใครซะ<br />
อีกล่ะ...<br />
“พี่หมอ”<br />
EYEY.<br />
53
Change language