Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ผ้าเช็ดหน้าจากพี่พิ้งค์มาเช็ดตามตัว<br />
“เฮ้ย มึงยังจะลงมั้ยวะ”<br />
ไอ้อชิรีบวิ่งเข้ามาถามเสี่ยน้อยพร้อมทำสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยที่เกม<br />
ถูกหยุดกะทันหัน<br />
“ให้คนอื่นลงแทนไปก่อน เดี๋ยวกูตามไป”<br />
“แม่ง ไม่มีมึงเราก็อาจจะเสียเปรียบเด็กนั่น!”<br />
“มึงจะหงุดหงิดทำไม”<br />
ผมเองก็รู้สึกสงสัยเหมือนเสี่ยน้อยเช่นกัน ไอ้อชิมันชะงักไปนิดก่อน<br />
จะหันไปมองรุ่นน้องพร้อมปล่อยรังสีอาฆาตออกมาเต็มที่<br />
“ก็มันมองกู...เออแม่ง! ช่างเหอะ เดี๋ยวกูให้คนอื่นลงแทน”<br />
ผมกับเสี่ยน้อยได้แต่มองมันอย่างไม่เข้าใจ ไอ้อชิเดินแยกออกไปคุย<br />
กับทีม ผมหันไปมองเสี่ยน้อยก่อนจะรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันทีเพราะเสี่ยเขา<br />
มองผมอยู่ก่อนแล้ว<br />
“เจ็บรึเปล่า”<br />
“ไม่ครับ”<br />
“เฮ้อ...ดีแล้ว”<br />
ร่างสูงถอนหายใจอย่างโล่งอกเหมือนเรื่องเมื่อกี้จะทำให้เสี่ยเขา<br />
ใจหายไม่น้อย นี่ผมดีใจมากๆ เลยนะ!<br />
“ห่วงผมเหรอ”<br />
ผมยิ้มมุมปากน้อยๆ ก่อนจะเริ่มรู้สึกคลายอาการเกร็งๆ จาก<br />
เหตุการณ์เมื่อกี้ลง แค่เห็นสีหน้าและท่าทางเสี่ยที่เขาแสดงออกว่าเป็นห่วง<br />
ผมขนาดไหนผมก็แทบจะลืมเรื่องทั้งหมดแล้วครับ!<br />
“ไม่ห่วง หึๆ”<br />
EYEY.<br />
135
Change language