Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
“เป็นอะไรเห็นเหม่อๆ”<br />
ใจผมกระตุกวูบทันทีที่ร่างสูงตรงหน้าพูดเหมือนจะเป็นห่วงผม ผม<br />
ยิ้มกว้างออกมาทันที ในใจก็รู้สึกปริ่มอย่างสุดขั้ว<br />
“ห่วงผมหรอ คึๆ”<br />
“สัด กูถามดีๆ”<br />
เสียงเข้มพูดติดจะหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะมองผมอย่างกดดัน ผม<br />
ยู่ปากนิดๆ ก่อนจะส่ายหน้าไปมา<br />
“ไม่มีอะไรนี่ครับ”<br />
ผมโกหกออกไป ตาคมหรี่มองผมนิดหน่อยก่อนจะหันกลับไปดับ<br />
เครื่องแล้วลงไปเลย ท่าทางเหมือนจะไม่เชื่อที่ผมพูดด้วย แต่ผมก็ไม่คิดที่<br />
จะบอกเสี่ยเขาหรอกครับ เพราะผมเองก็ไม่ได้อยากจะจำเรื่องของผมกับตี้<br />
เท่าไหร่ ไม่รื้อฟื้นดีที่สุด ผมลงรถเดินตีคู่ไปกับเสี่ยน้อยเขา ตลอดทางที่เดิน<br />
เข้ามาในร้านคนก็มองมาทางกลุ่มเรากันหมด แต่ไม่มีใครมองผมหรอก ก็<br />
พวกเฮียๆ เขาหล่อกันน้อยซะที่ไหน ผู้หญิงไทยและต่างชาติมองจนคอแทบ<br />
จะหัก เราเดินมานั่งโต๊ะใหญ่กัน ผมนั่งข้างเสี่ย อีกข้างก็เป็นพี่พิ้งค์ที่ดูจะ<br />
หิวกว่าคนอื่นเขา ตรงข้ามผมดันเป็นตี้ที่ไม่มองมาทางผมเลยสักนิด เอาใจ<br />
พี่โคม่าอย่างเดียว เธอจะรู้มั้ยว่าพี่เขาเจ้าชู้ขนาดไหน ถึงขนาดทิ้งผู้ชายดีๆ<br />
อย่างผมไปหาเขา เยี่ยมจริงๆ ขอบคุณ แต่ผมก็เจอเนื้อคู่ผมแล้วล่ะนะ<br />
“ยิ้มอะไร”<br />
ผมหลุดขำออกมานิดๆ เมื่อผมหันไปยิ้มให้เสี่ยน้อยทั้งๆ ที่ก่อนหน้ า<br />
นี้แทบจะไม่มีอารมณ์ยิ้ม<br />
“ยิ้มหล่อไงครับ”<br />
ผมตอบกวนๆ กลับไป ร่างสูงมองผมอย่างกับตัวประหลาดทันที<br />
EYEY.<br />
79
Change language