Tunwalai 001-2-readtest

จะรักเขาได้มากขนาดนี้
“งั้นชามลองห่างดูมั้ย เผื่อเจอคนที่ใช่จะได้ไม่ต้องทุกข์แบบนี้ พี่เป็น
ห่วงเรานะ”
“ขอบคุณครับ”
ผมพูดขอบคุณพี่หมอไปเบาๆ ถ้าให้ห่างจริงๆ ผมก็ทำไม่ได้หรอก
ไม่ให้เจอยิ่งแล้วใหญ่ ตอนนี้ก็คิดถึงแต่หน้าเสี่ยเขา ถึงจะเจ็บก็เถอะ หัวผม
คงเริ่มมีเขางอกแล้วล่ะ...ไอ้แสบมันทำท่าจะถามผมต่อแต่พอดีกับที่อาหาร
มาเสิร์ฟไอ้แสบมันเลยชวดไป ถ้าเลี่ยงที่จะคุยได้ผมก็อยากเลี่ยง ผมไม่อยาก
ให้ใครมาบอกเท่าไหร่ว่าต้องทำแบบนั้นทำแบบนี้ ผมรู้ตัวเองดีว่าควรพอ
หรือไม่ แล้วต้องทำยังไงต่อ
“เลิกหงุดหงิดแล้วกินให้อร่อยเถอะครับน้องตัวแสบ”
พี่หมอว่าออกมาขำๆ ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแหละครับ เวลาที่โดนไอ้แสบ
มันกวนหน่อยก็เก๊กขรึม ความจริงก็เป็นคนใจดีอย่างที่เห็น
“ชิ! จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ไงล่ะ!”
ร่างเล็กด้านข้างผมวางช้อนตักอาหารลงก่อนจะใช้มือหยิบกับข้าว
ขึ้นมากินแทนอย่างอร่อย...ถ้าน้องมันโมโหมากๆ มันจะแดกอย่างเดียว
เสียงหัวเราะจากร่างสูงก็ยังดังปลอบให้ไอ้แสบมันหายหงุดหงิด
“ฮ่ะๆ เอาน่า ปล่อยให้น้องชามเขาจัดการเถอะ เราไม่ได้เป็นเขาซะ
หน่อย”
“ถึงผมไม่เป็นพี่ชาม แต่ผมก็เข้าใจความรู้สึกพี่ชามนะ”
“หือ? จริงเหรอวะ อย่างมึงแม่งเคยอกหักด้วยเหรอ”
ผมหันไปมองหน้ามันอย่างเหลือเชื่อทันที คนที่มั่นใจในตัวเอง ผู้ชาย
เข้าหาอย่างกับดารานี่มันอกหักแอบรักกับเขาเป็นด้วยเหรอวะ
104 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย