Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
หมดแรง ผมทำหน้าซาบซึ้งให้มันก่อนจะรีบใส่เกียร์สุนัขวิ่งไปที่ชมรม<br />
บาสเกตบอลทันที<br />
แฮ่กๆ<br />
“ทันรึเปล่า!”<br />
ผมพูดกับตัวเองก่อนจะรีบเกาะขอบประตูหน้าโรงยิม เสียงลูกกลมๆ<br />
กระทบพื้นกับเสียงรองเท้าบดกับพื้นบ่งบอกให้รู้ว่ายังมีคนเล่นอยู่ แถมเสียง<br />
กรี๊ดกร๊าดเบาๆ ก็ยังดังพอให้ได้ยิน แสดงว่ายังไม่กลับ เยส!<br />
“น้องชาม”<br />
หืม? ผมหันไปตามเสียงหวานเล็กที่เรียกผมจากด้านหลัง ก่อนจะ<br />
สะดุ้งตกใจเพราะพี่พิ้งค์จู่ๆ ก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ อีกอย่างผมไม่รู้ตัว<br />
เลยว่าพี่เขามาอยู่ด้านหลังผมตอนไหน! ผมส่งยิ้มแห้งๆ ให้พี่เขาก่อนพี่พิ้งค์<br />
จะหันไปยืนคุยกับคนที ่ตัวเล็กและก็สูงไล่เลี่ยผมซึ่งยืนยิ้มหวานหยดมาให้<br />
อยู่ ไม่แปลกใจที่เพื่อนผมหลงพี่เขา...ก็น่ารักขนาดนี้<br />
“มาหาทราฟเหรอจ๊ะ”<br />
“ครับ”<br />
ผมตอบกลับไปทันที พี่พิ้งค์ขำออกมานิดๆ ก่อนจะชวนผมเข้าไป<br />
ด้วยกัน มีเหรอผมจะปฏิเสธ ผมเดินตามพี่พิ้งค์เข้าไปด้านใน<br />
นักกีฬาจากคณะวิทย์กีฬาก็อยู่เพียบ บางคนก็หันมาแซวพี่พิ้งค์แต่<br />
กลับไม่มีใครมองมาทางผมเลย...เราเดินมาหยุดอยู่กับกลุ่มของเสี่ยน้อย<br />
ตอนนี้มีแค่พี่เฟสที่นั่งเล่นเกมในมือถือ แต่เสี่ยน้อยกับไอ้อชิกำลังแย่งลูกบาส<br />
ฝ่ายตรงข้ามอย่างเมามัน ผมอดจะเขินออกมาไม่ได้ ก็ชุดบาสที่เสี่ยน้อยใส่<br />
อยู่มันออกจะใหญ่กว่าตัวเขา แล้ว...มันก็เลยแบบเห็นกล้ามหน้าท้องด้วย...<br />
“แหม หน้าแดงใหญ่เลยอะ คึๆ”<br />
46 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language