Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
สักพักเสียงประกาศของเที่ยวบินผมก็ดังออกมา ผมหันไปไหว้ลาเสี่ย<br />
น้อยเขาก่อนจะรีบขึ้นเครื่องแบบไม่รอพูดรำ่ำลาอะไร<br />
ประมาณเที่ยงผมก็กลับมาถึงหอพักของตนเองก่อนจะโทรไปนัดพี่<br />
หมอกับไอ้น้องรหัสตัวแสบไว้ตอนหนึ่งทุ่ม ผมนอนลงบนเตียงอย่างเซ็งๆ<br />
พลางมองโทรศัพท์ ลังเลว่าจะโทรบอกเสี่ยเขาดีมั้ย<br />
ครืด...<br />
ผมเด้งตัวขึ้นนั่งทันทีก่อนจะขยี้ตามองหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองอีกครั้ง<br />
เมื่อสายที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของเสี่ยน้อย ก่อนจะหันซ้ายหันขวาหาตัวช่วย<br />
ทั้งๆ ที่มันไม่มี ผมจะกดรับดีมั้ย<br />
ติ๊ด!<br />
“ฮะ...ฮัลโหลครับ”<br />
สุดท้ายก็รับ...อะไรเล่า ผมก็แค่กลัวเสี่ยเขาเป็นห่วงผมเอง ถึงความ<br />
จริงจะไม่ห่วงผมก็เถอะ<br />
“ถึงห้องรึยัง”<br />
เสียงเข้มดังขึ้นมา ออกจะดูหงุดหงิดไม่น้อย<br />
“ถึงนานแล้วครับ”<br />
“แล้วทำไมไม่โทรมาบอก”<br />
“อะเอ่อ...ก็ผมกลัวว่าพี่จะ...”<br />
สมองผมมึนงงเล็กน้อยว่าอีกคนไปหงุดหงิดใครมารึเปล่า<br />
“จะอะไร”<br />
“เปล่าครับ แหะๆ ขอโทษครับที่ไม่ได้โทรไปบอก พอดีผมเพลียๆ<br />
น่ะ”<br />
EYEY.<br />
99
Change language