Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
พร้อมฉีกยิ้มออกมาน้อยๆ เสี่ยน้อยลงจากรถทันทีก่อนจะมองมาทางพวก<br />
ผมอย่างหงุดหงิด<br />
“เธอมีอะไร”<br />
เสียงเข้มพูดออกมานิ่งๆ ผู้หญิงคนนั้นเดินอ้อมไปหาร่างสูงพร้อม<br />
กับกอดแขนหนาเอาไว้อย่างสนิทสนมจนผมต้องรีบข่มอารมณ์เอาไว้ไม่ให้<br />
เข้าไปกระชากเธอออกมาจากแฟนผม!<br />
“ทราฟไม่ติดต่อพิมเลยนะคะ พิมคิดถึง ไปหาที่คณะก็ไม่เจอเลย”<br />
เสียงเล็กพูดอย่างออดอ้อนไม่อายคนว่าเขาจะมองยังไง ผมมองหน้า<br />
เสี่ยน้อยนิ่งๆ ก่อนจะยกแขนกอดอกมองสถานการณ์ ร่างสูงถอนหายใจ<br />
หนักๆ แล้วดึงแขนเล็กของหญิงสาวออกจนเธอหน้าเสียไปนิด<br />
“เราตกลงกันแล้วนะ”<br />
พิมเม้มปากแน่นอย่างหัวเสียเมื่อถูกปฏิเสธกลับมา ดูท่าเธอคงจะ<br />
หวังเงินจากเสี่ยน้อยเขามากกว่าไม่งั้นคงไม่โผล่มาหาแน่ๆ เสี่ยน้อยไม่พูด<br />
พรำ่ำอะไร มองผมเป็นเชิงบอกให้ขึ้นรถก่อนจะเข้าไปนั่งก่อน ผมมองผู้หญิง<br />
คนนั้นอย่างสงสารเพราะเธอดูจะทึ่งกับความตรงๆ ของเสี่ยเขาไม่น้อย<br />
“ผมจำได้นะ ผู้หญิงคนเมื่อกี้”<br />
ผมพูดออกมาอย่างน้อยใจ ร่างสูงหันมามองผมแวบเดียวก็หันกลับ<br />
ไปสนใจข้างหน้าต่อ<br />
“แล้วไง”<br />
“ก็ผมไม่ชอบ ผมหึงนะ”<br />
ผมพูดออกไปตรงๆ ร่างสูงหัวเราะขำเบาๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรผม<br />
กลับมา จนกระทั่งเรามาถึงร้านอาหารห้าดาว ผมไม่เคยมาหรอกแต่เสี่ยเขา<br />
เสนอพามาเอง ผมเปิดประตูรถลงไป เสี่ยเขาก็ลงตามมาก่อนจะเดินนำผม<br />
EYEY.<br />
123
Change language