Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ด้วยสายตาตัดพ้อเต็มที่ จนร่างสูงมองผมเอือมๆ<br />
“ผมก็ชอบผู้หญิงเหมือนกันแหละ!”<br />
“แล้วกูเป็นผู้หญิง?”<br />
เสี่ยน้อยพูดพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเองพร้อมทำสีหน้างงสุดๆ<br />
“ไม่ใช่ซะหน่อย ผมจะบอกว่า ผมไม่ได้เป็นเกย์หรืออะไร แต่ผมชอบ<br />
ผู้ชายแค่พี่คนเดียว”<br />
ผมพูดอ้อมแอ้มออกมา อดจะเขินไม่ได้ ยกมือขึ้นมาเกาแก้มตัวเอง<br />
เบาๆ รู้สึกหน้ามันร้อนมากกว่าเดิมเพราะคำพูดนั้นมันเหมือนจะสารภาพ<br />
รักร่างสูงกลายๆ<br />
“ดูยังไงก็เกย์ กูขอบอกอีกทีว่าไม่ได้ชอบ และก็เลิกยุ่งกับกูซะ”<br />
เสียงทุ้มตำ่ำพูดแค่นั้นก่อนจะลุกขึ ้นยืนเดินออกไป เพื ่อนๆ เขาก็งง<br />
เช่นกัน ผมทำท่าจะลุกตามแต่พี่วิลจับแขนไว้ ผมหันไปมองหน้าพี่เขาที่ยิ้ม<br />
ปลอบใจมาให้<br />
“อย่าเพิ่งตื๊อมันเลย มันไม่ชอบพูดอะไรซำ้ำซากน่ะ ไว้รอโอกาสหน้า<br />
เถอะเชื่อพี่”<br />
พี่วิลพูดห้ามผมไว้<br />
“หึ มันคงรำคาญมึงแล้วล่ะนะ”<br />
ไอ้อชิพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะผมใหญ่จนถูกพี่วิลมองดุๆ ถึงได้เงียบ<br />
ผมพยักหน้ายอมนั่งอยู่เฉยๆ รอเสี่ยน้อยกลับมาอย่างเดียว พวกเพื่อนพี่เขา<br />
ก็เป็นกันเอง ไม่มีใครรังเกียจผมยกเว้นไอ้อชิ ทุกคนคุยเฮฮาตามปกติ แต่<br />
ใจผมมันวุ่นวายอยู่ไม่สุขก็เพราะร่างสูงหายไปตั้งนาน จนผมตัดสินใจลุก<br />
ขึ้นเพื่อออกไปตาม<br />
“เดี๋ยว น้องชามจะไปไหน”<br />
EYEY.<br />
37
Change language