Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ว่า กูไม่ตลก...<br />
“เดี๋ยวเราจะกลับกันแล้วนะ”<br />
พี่วิลเดินเข้ามาบอก ตอนนี้จะบ่ายสองแล้ว อากาศเริ่มเย็นลงนิด<br />
หน่อย ที่นี่เป็นภาคใต้ อากาศดีเลย ช่วงนี้ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่เพราะถ้าไม่<br />
เย็นก็ฝนตกลงมาเลย เราขนของขึ้นเรือตามเดิมก่อนจะกลับโรงแรมกันทันที<br />
ผมเดินตามร่างสูงของเสี่ยที่เงียบมาตั้งแต่อยู่ที่เกาะแล้ว ถามก็ไม่ยอมบอก<br />
เอาแต่ทำหน้านิ่งๆ เสี่ยน้อยเปิดประตูเข้าห้องผมก็เดินตามไป ห้องของที่นี่<br />
ก็เล่นเอาตังค์หมดไปหลายบาทอยู่ พวกเราได้ห้องพักวันละหลายหมื่น แต่<br />
เอาจริงๆ แค่มีเตียงผมก็นอนได้แล้วครับ แต่อันนี้แพงเกินจนผมแทบไม่<br />
กล้าหลับ<br />
“เดี๋ยวผมไปอาบนำ้ำก่อนนะครับ” ผมพูดก่อนจะเดินเอากระเป๋าไป<br />
เก็บ เสี่ยน้อยเขาไม่ได้พูดตอบอะไรจนผมเริ่มจะทนไม่ไหว<br />
“พี่โกรธอะไรผมรึเปล่า”<br />
ร่างสูงหันมามองหน้าผมพร้อมเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ผมเองก็สงสัย<br />
เหมือนกันนะครับคุณ<br />
“มีอะไรให้โกรธ”<br />
เสียงเข้มพูดติดตลกออกมา เดี๋ยวๆ ทั้งที่ตอนแรกนิ่งแสนนิ่งขนาด<br />
นั้น พอผมถามออกไปก็กลับมาเป็นคนเดิมเลยรึไง ผมหน้ายุ่งหนักกว่าเดิม<br />
อีก<br />
“ไม่รู้ล่ะ ก็พี่เงียบ”<br />
“กูเงียบบางทีกูอาจจะเหนื่อยก็ได้”<br />
“ผมไม่เชื่อ! พี่ต้องโกรธอะไรผมแน่ๆ พูดออกมานะ”<br />
EYEY.<br />
89
Change language