Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
่<br />
ไม่หันหลังไปมองไอ้ชามอีกเลย แต่มันคงจะกลับบ้านได้เอง แล้วผู้ชายคน<br />
ที่มากับมัน ผมคิดว่าน่าจะเป็นพี่หมอของมันที่เจอกันเมื่อตอนเช้า<br />
Shit! แล้วผมจะหงุดหงิดทำไมวะ...<br />
เช้าวันนี้ผมมีพรีเซ็นต์โปรเจกต์จบ แล้วก็จะสอบไฟนอลในวันพรุ่งนี้<br />
เพื่อนๆ ผมนัดกันอย่างดีว่าจะไปเที่ยวทะเลกัน ผมกำลังจะเดินขึ้นตึกแต่ก็<br />
ต้องชะงักเท้าพร้อมกับมองไปที่มุมตึกที่มักจะมีคนตัวเล็กๆ ถำ้ำมองผมอยู่<br />
ผมเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวก่อนจะรีบหุบยิ้มก้าวขึ้นห้องเรียนทันที<br />
“เยส! ในที่สุดก็ผ่านเว้ยยย!”<br />
ไอ้อชิตะโกนออกมาอย่างสุดจะทนเมื่อมันกำลังจะจบแล้ว อารมณ์<br />
พวกผมทุกคนก็เป็นแบบมันนั่นแหละครับ<br />
“ดีใจจริงๆ เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลย~ ไม่สิ เหมือนได้อ่านโดจิน<br />
วายมากกว่า คึๆ”<br />
เสียงเล็กๆ ของพิ้งค์พูดพร้อมกับทำหน้ามีความสุขเต็มที่ คนที่คิด<br />
ว่าพิ้งค์เรียบร้อยนี่คิดใหม่นะครับ ส่วนไอ้เฟสมันก็นิ่งๆ เหมือนเคย ถ้าอยู่<br />
ด้วยกันเฉพาะกลุ่มเรามันถึงจะพูด แต่ติดที่ตรงนี้เป็นมหา’ลัย มันถึงได้พูด<br />
น้อยขนาดนี้ ถ้าได้รู้จักมันจริงๆ จะรู้ว่ามันเป็นพวกมึนๆ อึนๆ กวนตีน<br />
นิ่งๆ<br />
“อ๊ะ! ทราฟ! น้องชามมา”<br />
ผมมองหน้าพิ้งค์ที่ทำหน้าตื่นเต้นนิ่งๆ ก่อนจะหันไปมองทางด้าน<br />
หลังตัวเอง ก็เห็นร่างเล็กวิ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับกล่องแซนด์วิชและนมอยู<br />
ในนั้นครบชุด<br />
“พี่ ผมทำมาให้”<br />
EYEY.<br />
67
Change language