Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
มันพูดพร้อมขยับเข้ามาใกล้ผมอีกนิดจนผมเองก็แอบหวั่น ก็มันทั ้ง<br />
สูงกว่าทั้งตัวใหญ่กว่า<br />
“มึงก็น่าจะมองถนนเหมือนกันแหละ!”<br />
ผมเองก็ไม่ยอมเช่นกัน ก่อนจะตะคอกกลับไปจนมันเริ่มจะหงุดหงิด<br />
ไอ้ปอนถึงได้มาดึงแขนเล็กๆ ของผมไว้อย่างปรามๆ<br />
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ อชิ”<br />
เสียงหวานใสดังขึ้นมาจากข้างหลังก่อนที่ทั้งผมและไอ้ปอนจะอึ้งไป<br />
สิบวิ ก็กลุ่มที่เดินเข้ามาเป็นกลุ่มของเสี่ยน้อย! แล้วเสียงเมื่อกี้ก็เป็นเสียง<br />
ของพี่พิ้งค์! เดี๋ยวๆ งั้นก็แสดงว่าไอ้เลวที่จะเหยียบผมเป็นรุ่นพี่! และก็เป็น<br />
เพื่อนของเสี่ยของผมอีก<br />
“หึ คุยเล่นกับเด็กนิดหน่อย”<br />
ไอ้คนที่ชื่ออชิตอบกลับไปพร้อมกับมองมาทางผมกวนๆ แต่ผมไม่<br />
ได้สนใจมัน! ผมสนใจร่างสูงของคนที่ผมคิดถึงทุกเวลาหลังอาหารเช้า<br />
กลางวันเย็น ตอนนี้เสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิงคณะเขาบวกกับผู้หญิงคณะ<br />
อื่นที่ทำเนียนเดินผ่านมาทางนี้เพื่อมาส่องกลุ่มเสี่ยเขาโดยเฉพาะดังขึ้น<br />
เรื่อยๆ ผมไม่กล้ามองหน้าใครเลย รู้แต่ว่าหน้ามันร้อนขึ้นมาดื้อๆ ทั้งๆ ที่<br />
มองหน้าเสี่ยเขาแค่แวบเดียวแต่หัวใจก็ยังเต้นแรงมากกว่าเมื่อวานอีก!<br />
“คุยเล่นเหรอ เราว่านายแกล้งน้องเขามากกว่านะ”<br />
“ฉันบอกว่าคุยเล่นก็คุยเล่นสิพิ้งค์”<br />
“นายไปกัดน้องเขาล่ะสิ”<br />
เสียงพูดคุยของพี่พิ้งค์กับไอ้อชิดังขึ้นไม่หยุด ผมหันไปมองหน้าไอ้<br />
ปอนที่ก้มหน้าอยู่ ไอ้ปอนเองก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน แล้วเราจะมายืนเป็น<br />
ฝุ่นตรงนี้ทำไม<br />
EYEY.<br />
25
Change language