Tunwalai 001-2-readtest

“แต่กูหล่อนะเว้ย แล้วกูไม่แมนตรงไหนวะ”
“โอ๊ยยย อีชาม มึงหัดส่องกระจกหน่อย ดูตัวเองบ้าง”
ไอ้ปอนพูดพร้อมขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ผมได้แต่มองมันตา
ปริบๆ เพราะไม่เข้าใจที่มันพูด อีกอย่างมันเรียกผม ‘อี’ ได้ไง! ผมไม่ใช่
ตุ๊ดนะ
“กูว่ามึงเลิกมองผู้หญิงแล้วหันไปหาอะไรใหม่ๆ ดีกว่า หึๆ”
เสียงห้าวของไอ้พัดเข้ามากระซิบอย่างกับจะกล่อมผมไปปล้นใครงั้น
แหละ และพวกมันสองตัวก็หันไปมองหน้ากันพร้อมแสยะยิ้มออกมาจนผม
ขนลุก
“กูว่าไม่ดีมั้ง แหะๆ”
ผมหัวเราะแห้งๆ ออกมา ก่อนจะทำท่าหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ไม่รู้
ว่าพวกมันคุยอะไรกันแต่จู่ๆ เสียงคนกลุ่มใหญ่ที่นั่งอยู่รอบด้านผมก็ดังขึ้น
“กรี๊ดดด แก! เสี่ยมาแล้วอะ”
“แกๆ เขามองมาทางฉันด้วย อร๊ายยย!”
“อย่ามโนนะหล่อน! เขามองฉัน!”
“กรี๊ด หล่อมากกก โอ๊ย จะเป็นลม”
เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นไม่หยุดอย่างกับจัสติน บีเบอร์เดินพรมแดงลง
มาจากเครื่องบินแล้วเดินเข้ามหา’ลัยผม พวกผมหันไปมองกลุ่มผู้หญิงที่
กำลังยืนกรี๊ดคนดังอยู่ ผมเลิกสนใจก่อนจะหันกลับมาอ่านหนังสือเหมือน
เดิม มหา’ลัยเราก็มีคนดังเยอะแยะจนผมนี่ตามไม่ทันสักคน จะรู้จักจริงๆ
ก็พวกเดือนคณะเท่านั้น
“เสียงดังฉิบหาย”
ไอ้ฟิกพูดพร้อมกับทำหน้ายุ่งๆ ไอ้พัดก็เห็นด้วย แต่ไอ้ปอนมันก็
EYEY.
13