Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ผมหลุดยิ้มออกมาทันที ดีใจมากๆ ที่ได้ยินร่างสูงพูดบอกแบบนั้น<br />
ถึงคำพูดเขาจะชอบทำร้ายจิตใจไปหน่อย ผมว่าเสี่ยเป็นพวกชอบแสดงออก<br />
ทางการกระทำมากกว่าคำพูด บางทีร่างสูงอาจจะเป็นคนขี้อายก็ได้ใครจะรู้<br />
“แล้วก็เลิกทำหน้างอเป็นข้อศอกหมาซักที เห็นแล้วขัดใจ”<br />
ผมหัวเราะขำออกมาเบาๆ เมื่อร่างสูงพูดแขวะผม ผมก็ไม่ได้สนใจ<br />
อะไร ลอยหน้าลอยตาอย่างนั้น สักพักอาหารที่สั่งก็นำมาเสิร์ฟ ผมมอง<br />
หน้าตามันอย่างพิจารณาเพราะไม่ค่อยชอบอาหารแพงๆ เท่าไหร่ มันค่อน<br />
ข้างไม่ถูกปากผม<br />
“จะดมแทนแดกรึไง”<br />
“พี่ทำเป็นเพื่อนผมมั้ยล่ะ”<br />
ผมพูดพร้อมเบ้ปากใส่ร่างสูงอย่างหมั่นไส้ เสี่ยน้อยหัวเราะกับคำพูด<br />
ของผม ผมมองใบหน้าหล่อที่ปกติจะนิ่งๆ ขรึมๆ แต่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้<br />
กลับยิ้มและหัวเราะ มันเหมือนฝันเลยครับ...ดีใจจนแทบจะล้น มันมีความ<br />
สุขจนบรรยายไม่ออก ไม่อยากให้ช่วงเวลาแบบนี้หมดไปเลย อยากจะอยู่<br />
แบบนี้ไปนานๆ...<br />
“จะกินกูแทนข้าวเลยมั้ยวะ”<br />
“ให้กินเหรอครับ!”<br />
ผมพูดออกมาอย่างตื่นเต้นเพราะผมหวังจะกินเสี่ยเขามาตั้งแต่เจอ<br />
ครั้งแรกแล้วน่ะ ร่างสูงมองหน้าผมเอือมๆ ตอนแรกผมนึกว่าเขาจะด่าผม<br />
กลับมาเหมือนทุกทีแต่ครั้งนี้ไม่ใช่...ทำไมมันดูง่ายจนน่ากลัว...<br />
ริมฝีปากบางยกยิ้มมุมปากร้ายๆ จนผมเผลอมองไปชั่วขณะ อย่าง<br />
เท่! แถมมันทำให้ผมถึงไปถึงจูบสั่นสะท้านโลกนั่นอีก...ฮือออ...ผมต้องเป็น<br />
โรคหัวใจแน่ๆ นี่ผมยังต้องเจอเสี่ยน้อยโหมดไหนอีก...<br />
EYEY.<br />
125
Change language