Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ชามยื่นกล่องมาให้พร้อมกับนั่งลงข้างผมอย่างถือวิสาสะ แต่ผมก็ไม่<br />
ได้ว่าอะไร ติดใจตรงที่มันกล้ามาหาผม แถมยังมาแบบมีกำลังใจล้นปรี่อีก<br />
อดจะทึ่งกับความคิดในด้านบวกของมันไม่ได้จริงๆ ร่างเล็กส่งยิ้มให้ผม<br />
เหมือนอย่างเคย หน้าตาก็ยังโทรมเหมือนเดิม...ติดใจอีกอย่างคือมันบอก<br />
ว่าทำเอง...<br />
“ระวังตายนะไอ้ทราฟ กูว่าแม่งใส่ยาพิษแน่ๆ”<br />
ไอ้อชิเริ่มกัดกับน้องมันทันที ไอ้ชามมันก็ไม่ยอม หันไปแว้ดๆ ใส่<br />
กัน ผมไม่สนใจเสียงพวกมันก่อนจะมองกล่องในมือตัวเองพร้อมพลิกดู ผม<br />
ชะงักมือที่ถืออยู่ทันทีก่อนจะเอากล่องแซนด์วิชที่มันบอกว่าทำเองเคาะ<br />
หัวคนให้แบบไม่แรงมากนัก<br />
“โอ๊ยยย! เจ็บนะ”<br />
ไอ้ชามทำหน้ายุ ่งๆ ยู ่จมูกจนย่นเลยครับ ผมชูกล่องให้มันดูก่อนจะ<br />
เอาวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้า<br />
“อะไรของพี่เนี่ย ขอโทษผมเลยนะ”<br />
เสียงเล็กๆ ของมันพูดออกมาอย่างงอนๆ จนผมเริ่มหมั่นไส้มันแทน<br />
ผมถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะมองหน้ามันพร้อมเลิกคิ้วอย่างสงสัย<br />
“ลืมแกะราคาออกนะ แถมยังมีโลโก้รูปแซนด์วิชอีก”<br />
“เห...”<br />
ไอ้ชามมันทำหน้าเหวอจนผมอดจะขำในใจไม่ได้ ก่อนจะมองไปที่<br />
ไอ้อชิที่มันเล่นขำซะจนต้องกุมท้องตัวเองไว้ พิ้งค์เองก็ยังขำไม่หยุดจนไอ้<br />
ชามเริ่มหน้างองำ้ำ<br />
“แต่ผมก็ตั้งใจ...ซื้อมาให้นะครับ”<br />
มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ผมถึงได้พยักหน้าให้มันนิ่งๆ ก่อนจะยิ้ม<br />
68 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language