Tunwalai 001-2-readtest
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
“เฮ้อๆ กลับมั้ยวะ”<br />
“คิดเหมือนกันเลย...”<br />
ผมพูดตอบมันเบาๆ ก่อนจะหันหลังกลับทันที แต่คงรีบเกินไปไม่ทัน<br />
ได้มองคนที่ตามมาด้านหลัง ทำให้ผมชนกับเขาเต็มๆ ก่อนจะรู้สึกเย็นๆ ที่<br />
เสื้อ...แต่ไอ้ความที่ตื่นตกใจพร้อมรีบสุดๆ ทำให้สมองผมมันพิการไปชั่ว<br />
ขณะกับคำพูดที่หลุดจากปากผมที่เล่นเอาผมไม่กล้ามาที่นี่อีก<br />
พลั่ก!!!<br />
“อ๊ากกก ร้อนนน!!!”<br />
“นั่นมันนำ้ำเย็น!!!”<br />
ผมสะดุ้งทันทีที่เสียงเข้มตะคอกกลับมา ก่อนจะก้มมองเสื้อนักศึกษา<br />
ที่เปียกลู่ไปตามตัว ดีที่ใส่เสื้อกล้ามข้างใน ผมเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้า<br />
พร้อมกับยิ้มแห้งๆ ออกมา ก่อนที่เราทั้งสองคนจะชะงักกันไปนิด<br />
“มึง!!!”<br />
“มึง!!!”<br />
ผมชี้หน้าไอ้คนที่เกือบขับรถเหยียบผมเมื่อวาน ถึงจะจำได้รางๆ แต่<br />
เป็นมันไม่ผิดแน่ๆ มันเองก็มองผมแบบเดียวกัน แค่คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ<br />
นานาที่เกิดขึ้นเมื่อวานผมก็โมโหขึ้นมาทันที<br />
“มึงยังไม่ขอโทษกูเลยนะครับ”<br />
ผมพูดออกมาก่อนจะทำท่ากร่างสุดพลัง คือไม่ใช่ไง เมื่อวานผม<br />
เกือบหัวใจวายตายเพราะไอ้หล่อตรงหน้านี่ มันใส่ช็อปก็แสดงว่าเรียนที่นี่<br />
โลกกลมจริงๆ ไอ้ปอนได้แต่มองอย่างไม่เข้าใจแต่ผมไม่สนมัน ไอ้หล่อตรง<br />
หน้ามันยิ้มมาให้ผมกวนๆ<br />
“มึงผิดเองที่ไปนั่งอยู่กลางถนนแบบนั้น”<br />
24 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language