Tunwalai 001-2-readtest
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
“แม่งเอ๊ย! กูหงุดหงิดไอ้สัดนั่นฉิบหาย”<br />
ผมมองหน้าไอ้อชิที่ตอนนี้บูดเบี้ยวจนไม่เหลือความหล่อของมันแล้ว<br />
ครับ<br />
“น้องเขาเล่นดีก็ต้องชมสิอชิ!”<br />
พี่พิ้งค์พูดแทรกขึ้นมาดุไอ้อชิไปที แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครกลัวหรอก<br />
ครับก็แค่เกรงใจ ไม่แน่อาจจะมีแค่เพื่อนผมที่กลัว ไอ้อชิมองหน้าไอ้ปอน<br />
แวบเดียวก็ไม่ได้สนใจอะไร<br />
“เออ เล่นดีก็จริง แต่มันน่าหงุดหงิด”<br />
“หงุดหงิดอะไรอะ อิจฉาน้องเขาล่ะสิที่หล่อกว่า”<br />
ผมพูดกวนมันก่อนจะถูกไอ้อชิยกมือขึ้นมาเขกหัวผมจนผมต้องรีบ<br />
หันไปซบไหล่เสี่ยน้อยพร้อมกับกุมหัวตรงบริเวณที่ถูกเขก<br />
“เจ็บนะเว้ยยย!!!”<br />
นำ้ำตาแทบเล็ด เสี่ยน้อยผลักหัวผมออกแรงๆ จนผมแทบหน้าทิ่ม<br />
ผมหันไปทำหน้าบูดใส่เสี่ยน้อยเขาทันที ไอ้อชิแม่งตอนนี้อารมณ์ดีแล้วครับ<br />
หัวเราะเยาะผมใหญ่ที่ถูกเสี่ยผลักหัว<br />
“เสี่ยอะ”<br />
ผมเบะปากทำท่าจะร้องไห้ ร่างสูงที่ตอนแรกทำหน้านิ่งๆ ตอนนี้<br />
กลับกระตุกยิ้มหล่อบรรลัยมาให้ผมแทน<br />
“เดี๋ยวหัวเหม็นเหงื่อ”<br />
ผมหน้าร้อนวูบวาบทันทีพร้อมกับจะเชิดหน้าใส่ร่างสูงก่อนจะชะงัก<br />
ไปนิดเมื่อหันมาอีกข้างก็เจอกับสายตาหมั่นไส้จากเพื่อนผมเอง ผมทำทีไม่<br />
สนใจใครจนกระทั่งเสี่ยน้อยเขาขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้ปอนก็ลากพี่พิ้งค์<br />
ออกไปทันทีโดยไม่รอให้เขาตอบ แต่ดูเหมือนพี่พิ้งค์เองก็จะชอบของฟรี<br />
142 ‘เสี่ย’ ครับ รับรักผมหน่อย
Change language