w rzeczywistości szkolnej Tworzenie – wybór – ewaluacja

W poradniku Marleny Derlukiewicz kolejne „kroki” tworzenia programu nauczania
układają się w sekwencje zadań związanych z podstawowymi kryteriami jego poprawności.
Każdą taką sekwencję (czyli każdy obszar kryteriów poprawności programu) zamyka
autoewaluacja – w postaci listy pytań kontrolnych. Autor programu, udzielając
odpowiedzi (pozytywnych) na te pytania, upewnia się, że nie pominął niczego, co stanowi
o wartości jego dzieła.
Ogólny zarys ewaluacji programu nauczania przedstawia w kolejnym artykule
Anna Galant, a uzupełnieniem tej części publikacji jest propozycja kilku praktycznych,
autorskich narzędzi ewaluacyjnych opracowanych wspólnie z Lechem Moryksiewiczem.
W artykule Anny Galant czytelnik znajdzie nieco szersze spojrzenie na problematykę
ewaluacji, (wraz ze wskazaniem, czym różni się ona od badania naukowego),
jednak punkt ciężkości położony jest na kwestie praktyczne.
Uzupełnieniem ww. poradników są dwa ostatnie teksty. Pierwszy z nich, artykuł Jolanty
Golanko O tworzeniu programów nauczania przedmiotów przyrodniczych
– to praktyczny przykład zastosowania procedury tworzenia programu nauczania –
z konkretnymi przykładami fragmentów programu nauczania przyrody (w II etapie
edukacyjnym). W drugim – a zarazem zamykającym publikację tekście pt. Do trzech
razy sztuka – czyli o tym, jak powstają programy autorskie… Gabriela Olszewska
opowiada o swojej drodze do stworzenia programu nauczania, który powstaje z potrzeby
twórczości i pasji.
Mamy nadzieję, że zamieszczony materiał będzie pomocny w pracy związanej z tworzeniem
bądź wyborem programów nauczania i ich dopuszczaniem do użytku szkolnego
– oraz że jego adresaci – nauczyciele i dyrektorzy szkół znajdą tu odpowiedzi na pojawiające
się w trakcie tej pracy pytania.
Teresa Kosyra-Cieślak
9