w rzeczywistości szkolnej Tworzenie – wybór – ewaluacja

Tabela 3. Dynamika prac programowych. Daty dopuszczenia programów do użytku
szkolnego na przykładzie programów z języka polskiego
Rok
Liczba
1999 16
2000 6
2001 1
2002 4 (w tym jedyny językowy)
2003 1
Geografia programów i podręczników
Pojawianie się programów do języka polskiego według kolejności dopuszczenia przez
Ministerstwo Edukacji Narodowej do użytku szkolnego z zaznaczeniem siedziby wydawnictwa,
ewentualnie autora, ukazuje także proces decentralizacji. Miejscem prac
programowych przestała być Warszawa.
Tabela 4. Geografia programów i podręczników do języka polskiego w roku 1999.
Proces decentralizacji prac programowych
1. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Warszawa
2. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa
3. Wydawnictwo ZNP Kielce
4. Wydawnictwo „Innowacje” Goleszów k. Cieszyna
5. Wydawnictwo Edukacyjne Kraków
6. Wydawnictwo „Fosze” Rzeszów
7. Wydawnictwo „Stentor” Warszawa
8. Iwanowski Płock
9. Arka Poznań–Warszawa
10. Znak Kraków
11. Bea-Bleja Toruń
12. STO – Stowarzyszenie Szkół Twórczych Warszawa
13. Wydawnictwo „Kleks” Bielsko-Biała
14. Wydawnictwo „Oświata” Warszawa
15. Wydawnictwo „Zielona Sowa” Kraków
16. Wojewódzki Ośrodek Metodyczny Bydgoszcz
28
Jak wynika z zamieszczonego zestawienia, największą siłę wykazuje w dalszym
ciągu ośrodek stołeczny, wtóruje mu ośrodek krakowski. Można zauważyć demonopolizację
największego i najbardziej doświadczonego wydawnictwa – WSiP. Wyrazem
tego jest podjęcie się trudu wydawania programu oraz podręcznika do języka polskiego
przez wydawnictwa, które się wcześniej tym nie zajmowały. Obok takich dużych miast,
jak Warszawa, Poznań, Gdańsk, Kraków, pojawiają się miejscowości średnie, z których