De Eiwittransitie - Eerste Kamer der Staten-Generaal

hoog als het Nederlandse advies, namelijk 0,83 g/kg (WHO 2007). Onder
lichaamsgewicht wordt volstaan gezond streefgewicht, wat in de praktijk neerkomt op
een aanbeveling van 48 tot 56 gram eiwit per dag voor volwassenen. Dit ligt rond de
10 energieprocenten (6-11 en%).
De Nederlandse aanbeveling is gebaseerd op gegevens over de gebruikelijke
eiwitbronnen in de Nederlandse voeding, namelijk circa 1/3 deel uit vlees, 1/3 uit
melkproducten (zuivel) en 1/3 deel uit graanproducten. Dit komt uit op een
gemiddelde eiwitkwaliteit van 100%.
De eiwitbehoefte van lacto-ovovegetariërs en veganisten is daarom respectievelijk 1,2
en 1,3 maal hoger dan bij een gemengde voeding.
Werkelijke consumptie
De werkelijke consumptie ligt een stuk hoger. Volgens de Voedselconsumptiepeiling
(VCP) onder jong volwassenen was deze 81 gram (14 -15 en%), 95g voor mannen en
68g voor vrouwen (Voedingscentrum 2004). In de VCP van 1998 was de consumptie
over de hele bevolking 80g, waarvan 28g plantaardig en 52g dierlijk. De belangrijkste
leveranciers zijn vlees en vleeswaren 23g, melk en melkproducten 14g, brood 12 g,
kaas 7g (TNO 1998).
Teveel
Er zijn weinig gevolgen bekend van een te hoge consumptie van eiwit. Een hoge
consumptie zou schadelijk kunnen zijn. In Engeland wordt een veilige grens
gehanteerd van twee maal de benodigde hoeveelheid, namelijk 1,5 g/kg. Dus voor een
gemiddelde man van 70 kg 105 g eiwit. De WHO neemt deze aanbeveling over. Dit
geldt met name voor nierpatiënten (WHO 2007). In Nederland is de aanbeveling iets
ruimer en is gesteld op 25 en% (Gezondheidsraad 2001).
Europees onderzoek berekende op basis van FAO-gegevens dat er gemiddeld 109
gram eiwit geconsumeerd wordt (Nederland 106g). Dit is een vrij grove schatting,
gebaseerd op food-balance sheets. Deze schatting zit dus ruim boven de ondergrens
van de voedingsnorm. In Nederland is de inname zo’n 60% boven deze norm (de
Boer, M. Helms et al. 2006). Er zijn ook argumenten voor een hogere eiwitinname,
omdat het een hoger verzadigingsgevoel geeft en om tot een goede verhouding
eiwitten-koolhydraten-vetten te komen.
In Europa is volgens de schatting gemiddeld 67g afkomstig van dierlijk eiwit.
Nederland scoort daarin het hoogste, met name door de hoge consumptie van melk
(28g eiwit per dag) en lage consumptie van granen. Cijfers tonen aan dat de
consumptie van plantaardig eiwit de laatste 40 jaar heel stabiel is gebleven, maar die
van dierlijke herkomst een sterke groei heeft doorgemaakt (de Boer, M. Helms et al.
2006).
22