De Eiwittransitie - Eerste Kamer der Staten-Generaal

weer een sterkere binding met eten.” 99 Het Voedingscentrum intervenieert ook aan de
kant van de structuur: ze maken “schoolgruiten” mogelijk en richten zich met hun
lobby ook op de industrie.
In maart 2002 begon een kerk (Unitarian Church) in Portland, Oregon, met het
programma “Food for Thought (and Action!)” 100 . Het doel was om de relatie tussen
eetgewoontes en maatschappelijk welzijn onder de aandacht te brengen bij de leden
van de kerk (366 huishoudens), en hen te empoweren en te motiveren om hun
eetgewoontes duurzamer en gezonder te maken. Concreet werden de leden gevraagd
om 1) minder vlees te eten – ten minste één keer per week zonder vlees en vis; 2)
meer regionale groenten en fruit van het seizoen te eten in de periode mei tot
november; en 3) meer biologisch te eten – ten minste vijf keer per week iets
biologisch te gebruiken. Deze interventie maakte gebruik van een scala aan
instrumenten: achtergrondinformatie over de sociale, economische en milieu- en
gezondheidsconsequenties van bepaalde eetgewoontes, praktische informatie,
gebruik maken van lopende bijeenkomsten van de kerk, het schriftelijk bevestigen
van je commitment, en gratis proeven van biologisch. Het project zelf duurde negen
weken en werd daarna geëvalueerd. De evaluatie liet zien dat 95% zich aan hun
commitment hadden gehouden en dat 52% meer had gedaan dan ze beloofd hadden.
62% had derden verteld over het programma.
Een community-aanpak die wetenschappelijke geëvalueerd werd zijn de Nederlandse
‘Ecoteams’. Het ecoteam is een interventie die het geven informatie en feedback over
de milieu-consequenties van huishoudelijke consumptie combineert met sociale
interactie in een groep. Het is een initiatief uit 1990 van Global Action Plan for the
Earth. Sindsdien hebben meer dan 10.000 Nederlanders geparticipeerd. Het lijkt
erop dat de aanpak met een ecoteam kan leiden tot het doorbreken van
gedragsroutines en daarmee tot besparingen via gedragsverandering die vervolgens
ook beklijven (Harland 2001; Staats, Harland et al. 2004).
“I will if you will” is de titel van een eindrapport door de Sustainable Consumption
Roundtable (SustainableConsumptionRoundtable 2006). Deze ronde tafel bestond
uit een groep experts op het gebied van consumentenbeleid, retail en duurzaamheid,
en had tot doel het adviseren van de regering over duurzaam consumeren. Het advies
bevat aanbevelingen die gericht zijn op zowel bedrijven, overheid als burgers. De
voorgestelde methode voor beïnvloeden van gedrag benadrukt het belang van
community-based action. De sociale praktijken die behandeld worden zijn wonen,
voeden, mobiliteit en reizen. Binnen de sociale praktijk voeden wordt als doelstelling
beschreven het minderen van vlees- en zuivelconsumptie en het stimuleren van
consumptie van producten van het seizoen. In het concrete advies over voeding wordt
ingezet op educatie via scholen; een ‘beter’ aanbod via catering; het integreren van
duurzaamheid in het advies dat de Food Standards Agency (het Engelse
99 Van de site van het Voedingscentrum, menu: Voedselkwaliteit / Achtergrond bij de campagne.
100 Dit programma staat als ‘case’ in de online databank van www.cbsm.com
95