De Eiwittransitie - Eerste Kamer der Staten-Generaal
De Eiwittransitie - Eerste Kamer der Staten-Generaal
De Eiwittransitie - Eerste Kamer der Staten-Generaal
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ijvoorbeeld vergroot worden door het uitproberen van gedrag (“een keertje met de<br />
trein”; “een keertje zon<strong>der</strong> vlees”) heel makkelijk te maken.<br />
Waargenomen normen: dit vindt mijn omgeving normaal<br />
“Het is hier heel normaal om dubbel te parkeren.” “Afval op straat gooien is geen<br />
schande.” Vanuit on<strong>der</strong>zoek naar norm-activation volgens Schwartz (Schwartz 1968)<br />
leren we dat gedrag beïnvloed word door het beeld dat we hebben van de sociale<br />
norm (de gedeelde normen van de mensen om ons heen), en de mate waarin wij ons<br />
willen conformeren aan deze sociale norm.<br />
Het concept norm-activation is uitgewerkt en toegepast op milieurelevant gedrag<br />
door Stern et al. (Stern, Dietz et al. 1999). Voor het beïnvloeden van waargenomen<br />
normen zijn veel instrumenten denkbaar (zie ook de Grafiek in Hoofdstuk 5.).<br />
Bijvoorbeeld door gedrag van an<strong>der</strong>en transparant te maken: “85.000<br />
Rotterdammers gingen U voor bij het indraaien van hun spaarlampen!”.<br />
Verantwoordelijkheid toekennen<br />
“Voel ik mij betrokken bij dit probleem en de oplossing? Gaat het mij iets aan?” Het<br />
ligt voor de hand dat de mate waarin ik mij verantwoordelijk voel voor een probleem,<br />
meespeelt in mijn responsiviteit. Hoe dichter bij huis, hoe meer verantwoordelijk ik<br />
mij voel: voor mijn kind, voor mijn werk, voor mijn huis. Maar voel ik mij voor mijn<br />
straat nog verantwoordelijk? En voor mijn stad? In de psychologie wordt dit aspect<br />
wel on<strong>der</strong>zocht on<strong>der</strong> de noemer ascription of responsibility (Schwartz 1968);<br />
toekenning van verantwoordelijkheid. Het is in dezen de vraag in hoeverre<br />
consumenten zich verantwoordelijk voelen voor klimaatveran<strong>der</strong>ing en an<strong>der</strong>e<br />
milieuproblemen.<br />
Diepe waarden: abstracte prioriteiten<br />
Als we individueel gedrag zien als een ui, dan zijn de waarden daarin de binnenste<br />
kern van abstracte prioriteringen die helpen bij het maken van, en indirect – via de<br />
an<strong>der</strong>e ‘schillen’ – tot uiting komen in keuzes. Ze staan in een we<strong>der</strong>kerige relatie met<br />
gedrag: ze beïnvloeden maar worden tevens beïnvloed door gedrag. Over het<br />
algemeen zijn waarden stabiel, dus niet zo licht te veran<strong>der</strong>en. Er zijn wel<br />
instrumenten die zich richten op waarden, zoals “social learning”, waarbij aan de<br />
hand van het bespreken van een materie waarden expliciet gemaakt kunnen worden,<br />
en daardoor mogelijk beïnvloed.<br />
<strong>De</strong> schakels tussen waarden en gedrag worden gezien als min<strong>der</strong> stabiel en dus beter<br />
te beïnvloeden, en daarom meer dankbare aangrijpingspunten voor beleid.<br />
‘Ontbrekende’ factoren<br />
Sommige lezers zullen zich afvragen waarom een bekend concept als ‘attitude’ ofwel<br />
‘houding’ ontbreekt in deze opsomming en waarom geen aandacht besteed wordt aan<br />
76