De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

ij de villa kwam, Anna en de Pruusin al op me stonden te
wachten. Anna met een grimmig gezicht en de Pruusin ontdaan.
'Ik heb het altijd al gezegd,' zei Anna.
Liesls wraak was bewonderenswaardig. Er waren twee spelletjesdozen
uit haar slaapkamer verdwenen, vijf glazen dansfiguurtjes
uit het kabinet van Anna, een doos sigaren uit het
magazijn en zilveren bestek uit de keuken.
En alles lag keurig in de kast waar mijn nette jurk hing.
'Fing?' zei de Pruusin.
Ik zweeg.
De Sigarenkeizer moest eraan te pas komen.
'Ik heb net Liesl gesproken,' zei hij. 'Ze zegt niet alleen dat
jij die dingen gestolen hebt,' zei de Sigarenkeizer. 'Maar dat je
haar dwong ook te stelen.'
Ik hoorde de Pruusin geschokt inademen.
'Ik kan dit niet tolereren,' zei de Sigarenkeizer kalm. 'Het
is dat je voor Liesl zoveel betekend hebt. Daarom zal ik er
geen politie hijhalen. Je ontdekking was je straf. Maar ik mag
hopen dat je je de rest van je leven hiervoor diep schaamt.'
Normaal zou één woord van de machtige Sigarenkeizer me
het schaamrood op de kaken gejaagd hebben, maar nu voelde
ik niets. Helemaal niks.
Nog geen vijf minuten later stond ik op de stoep van de
villa en viel de deur achter me dicht.
To en ik me omdraaide zag ik nog net het gordijn van Liesls
slaapkamer bewegen en stilvallen. Ik dacht even dat ik haar
hoorde huilen, maar dat was natuurlijk onzin.
Oma Mei reageerde voor haar doen buitengewoon kalm. Ze
schrobde de nerven uit de rammelende planken van de keukenvloer.
Ze knipte zakdoeken van een oud laken in onooglijk
scheve ruiten.
'Gaat het weer wat beter?' vroeg de Pap voorzichtig.
r68