De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

kaar kunnen rammelen. Alleen had ik geen keus. Als ze niet
vrijwillig meeging, kon ik het vergeten.
'Goed. Maar ik weet niet of ze verder mee mag. Ik kan nik"
beloven. En Lies!...'
Ik keek haar dwingend aan. 'Niks zeggen, hoor je?'
Ze zei heel lang niks. Toen knikte ze, nauwelijks zichtbaar.
Ik schreef haastig een briefje en legde dat boven aan de
trap.
Even weg,
Lie.,l mee.
Zo terug.
Fing
Ik liep de trap af, stuurde Liesl naar de sigarenwerkplaats met
onze jassen en keek de keuken in. Op de tafel lagen rode bieten
en aardappelen. We hadden nog een lapje rundvlees weten
los te peuteren. En er stond een half kannee waterige melk
om het toetje te maken. Jes en Muulke waren ergens over
aan het kibbelen. Oma Mei stond met haar witte schort voor,
fronsend de taaiheid uit het vlees te meppen. Op de Belgische
potkachel stond iets te pruttelen.
Het zou de laatste keer zijn dat ik ze zo zou zien.
333