De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

de Héts! Waar moet het met de wereld naartoe? Waar moet
het in godsnaam met de wereld naartoe?' To en liep ze met
boze stappen weg.
'Dan gaan we naar het station,' zei Jes.
'J es... 'z e l' l'k .
Maar ze draaide zich al om en begon terug te lopen.
'Wacht!' riep ik. 'Wacht nou!'
To en we de hoofdstraat in schoten botsten we tegen haar op.
Het gebeurde zo onverwacht dat we elkaar een volle seconde
aankeken. Pas toen herkende ik haar.
Als vanzelf maakten mijn knieën een knicksje.
Jes keek van mij naar het Slagschip.
'Ga maar alvast,' zei ik.
'M J 'J
aar ... zeI es.
'Ik kom zo,' zei ik.
Ze leek kleiner te zijn geworden. En valer. Ik had haar niet
meer gesproken sinds de dag dat oma Mei ons betrapt had bij
de Commissie van Welstand. En dat kwam niet door de Voorzienigheid.
Ik wist zeker dat zij mij net zo ontlopen had als ik
haar.
'Alles goed?'
Ik knikte.
'Oma?'
'Ja.'
'Al bericht van je vader en hr . .. ?'
'U moet het zeggen,' zei ik.
'Wat?'
Ik wist niet dat de vraag in mijn hoofd gezeten had. Maar
hij moest er gezeten hebben al die tijd. En wat het antwoord
ook zou zijn, ik zou blijven staan tot ik het wist.
'Ik wil weten wie de commissie gekozen zou hebben.'
Ze gaf geen antwoord. Eerst dacht ik dat mijn vraag haar in
verlegenheid bracht. Maar toen zag ik dat ze me helemaal niet
aankeek.