De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

'Speel niet de vermoorde onschuld!'
Ze fronste.
'Tommy's verstoppen!' riep ik uit.
J es staarde me een moment aan, toen vertrok haar gezicht.
Ook dat nog, dacht ik. AJs ze maar niet denkt dat ik medelijden
met haar krijg. Maar toen besefte ik dat ze helemaal niet
huilde. Ze lachte.
Ze bofte dat ze haar zwervel had. Anders had ik haar zo
hard door elkaar gerammeld dat ze haar botten bij elkaar had
kunnen rapen.
'Sorry,' zei Jes. To en proestte ze opnieuw.
'Er valt helemaal nikS te lachen!'
'Kom.'
'Waar naartoe?'
Ze pakte mijn hand. Met tegenzin liet ik me meetrekken.
Aan het eind lag de zoveelste braamstruik. De hele helling
was ermee begroeid.
'Daar.'
'Daar wat?'
Pas toen zag ik dat er een plank voor de braamstruik stond.
'Wat is dat?'
'De mijngang,' zei ze doodleuk.
'De wat?'
'De mijngang van Truuke Ruuzel.'
'Doe niet zo raar.'
Ze gaf me de tas en begon het touw los te halen dat de
plank op zijn plek hield. Voordat ik erop bedacht was glipte
ze naar binnen. Naar binnen, want er lag inderdaad een holte
achter. Een pikzwart gat.
'Jes!'
'Wacht hier even,' zei ze.
Koude, schimmelige, muffe lucht stroomde naar buiten.
'Jes?'
'Ik ben zo terug,' klonk haar holle echoënde stem.
Zou het ooit ophouden? Zou er een moment in mijn leven
29 7