De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

Geen liefdadigheid
'Er is bezoek,' zei Anna. 'Ik hoop dat iedereen begrijpt dat ik
er niet ben om voortdurend deuren voor Jan en alleman te
openen. Het is niet mijn schuld dat de helft van het personeel
vrij heeft gekregen. Joost mag weten waarom!'
Het was woensdag, een zonnige middag. De Pruusin had
me een uur eerder met een vage boodschap de tuin in gestuurd,
waar Liesl met een grote doos zat. Het was een puzzel
van duizend stukjes herfstbos. Op de glimmende doos stond:
Hoogste moeilijkheidsgraad!! Vele uren gegarandeerd speelplezier!!
Ik hoorde hun stemmen al, nog voordat de deur naar de
tuin weer openzwaaide.
'Wat een verrassing!' riep de Pruusin uit.
J es en Muulke stonden naast haar als de vermoorde onschuld.
'Sorry dat we storen,' zei Muulke.
'Wat moeten jullie?' vroeg ik.
'Oma Mei moest naar oudnichtTrude,' zei Muulke. 'Die is
dood aan het gaan.'
De Pruusin sloeg haar handen voor haar mond.
'Niks bijzonders, hoor,' zei Muulke onverschillig. 'Ze gaat
minstens één keer per week dood.'
Het was een van de zeldzame keren dat Muulke niet overdreef.
Oudnicht Trude was kampioen doodgaan. De pastoor
had er zijn handen vol aan. Niet alleen was ze inmiddels zo
kinds als een pasgeboren baby, ze was ook een pietje-precies.
Ze had de geestelijke al drie keer teruggestuurd omdat het
heilig oliesel haar niet beviel. Volgens haar had er een baviaan
102