De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

terd. In haar halfslaap was ze ervan overtuigd dat de Pruuse de
kelder binnenvielen. Haar eerste reactie was zich te verstoppen
totdat ze zich realiseerde dat ze geen kant op kon en hoe
dan ook gevonden zou worden.
Liesl had geslapen op het afgedankte Wondergezondheidsbed.
En in het uur van nood ontdekte ze een onvermoede
gebruiksmogelijkheid van het bed. Eentje die vast niet in de
handleiding stond. Op het moment dat wij de deur openrukten,
had Liesl zichzelf op de verende matrasbodem afgezet en
zichzelf naar voren gekatapulteerd, in een wanhopige sprong
naar de vrijheid toe.
Oma Mei negeerde ons van kwaadheid meer dan een kwartier.
Maar uiteindelijk zette ze Liesl in de keuken neer en gaf
haar te eten. Ons nam ze mee naar de woonkamer.
'Hoe komt zij hier?' vroeg ik.
'Gebracht.'
'Door wie?'
Ze deed haar mond open en schudde toen haar hoofd.
'Hoe lang is ze al hier?' vroegjes.
Oma Mei staarde voor zich uit.
'Oma?'
'Een week of twee.'
'Twéé weken?'
'In de kelder?'
Ze knikte.
'Maar waarom heeft u het niet gewoon aan ons verteld?'
vroeg ik.
'Ik wilde jullie er niet mee belasten,' zei ze.
Midden in de nacht werd ik wakker. Door de spl eet in de vloer
kwam nog licht.
' ... en bonnen hebben we ook niet genoeg,' hoorde ik mijn
grootmoeder zeggen.
To en ik beneden kwam zat oma Mei aan de keukentafel.