De hemel van Heivisj (Benny Lindelauf)

Geloven in Sint-Nicolaas
Het was een zondagmiddag na de mis, zo'n dag dat er niks gebeurt
en je zeker weet dat er ook nooit meer iets gebeuren zal.
'Wat doe je?'
'Niks.'
'Waarom staan we hier dan?'
'Stil nou.'
'Filip?'
'Kijken.'
'Kijken? Waarnaar?'
Hij tuurde naar een deur. We stonden en stonden daar
maar. Net op het moment dat ik dacht dat hij de boom in kon,
trok hij me naar achteren.
Er kwam een man naar buiten. Een andere man liet hem
uit, zei iets en schudde hem toen de hand. Verder gebeurde er
niks, maar Filip keek alsof hij een prijs gewonnen had.
Pas toen kreeg ik door wat hij aan het doen was.
'Filip Opper!' riep ik.
Hij noemde het opletten. We kregen een gigantische ruzie.
'Tja,' zei meester Govaerts.
'Waarom?' vroeg ik.
'We moeten waakzaam blijven.'
'Het is klikken,' zei ik.
Even flikkerde er ongeduld in zijn ogen. 'Kinderen klikken,
Fing. Dit is oorlog. Geen oorlog met de Pruuse maar
met landverraders. En dan bedoel ik niet je broers, die in een
kerktoren klommen. Kwajongensstreken. Ik bedoel mensen